Księżniczka Wei Yang

Rozdział 68: Spotkanie na wąskiej ścieżce

1 天衣无缝: dosłowne znaczenie to szata niebiańska bez szwów; używane do opisywania czegoś, co jest bez zarzutu, bez śladu dowodów (słowo usunięte z tekstu ale zostawiam tłumaczenie)

2 Wu di : Piąty (młodszy) brat

3 San ge : Trzeci (starszy) brat

4 得寸进尺: dosłowne znaczenie to daj cal, ale zajmij podwórze; używany do opisu osoby nienasyconej

5 覆 巢 之下 焉有 完卵: dosłowne znaczenie opisuje, jak jaja pękają, gdy gniazdo jest zniszczone; używane do opisania, co dzieje się z członkami rodziny po zniszczeniu rodziny,

_______________________________________

W tej chwili na zewnątrz rozległo się rozpaczliwe pukanie, Li Wei Yang zmarszczyła brwi: „Kto tam?"

„Xiaojie, to Mo Zhu." Wyszeptała Mo Zhu. Rozpaczliwość w jej głosie sprawiła, że ​​Li Wei Yang poczuła niewysłowiony omen.

„Wejdź!”

Kiedy Mo Zhu weszła i zobaczyła Li Min De, jej wyraz twarzy był zaskoczony, a w jej oczach pojawiły się łzy, gdy powiedziała: „Xiaojie, San Furen...... San Furen już nie może......”

W sercu Li Wei Yang pojawił się ból i nieświadomie spojrzała na niego. Wyraz twarzy tego młodego chłopca w tej chwili nie wykazywał odrobiny nienormalności. Wyglądało to tak, jakby nie dość że nie słyszał  wiadomości o niebezpieczeństwie  jego przybranej matki, a to również zachowywał się jakby nie był to jego interes. Ale jego ręce naprawdę się trzęsły, uczycie w jego oczach było niewątpliwie bólem, który trudno było zasłonić.

W końcu był dzieckiem... Li Wei Yang mocno trzymała go za rękę.

Li Min De spojrzała w jej stronę, natychmiast się uśmiechnął i  powiedział: „Muszę teraz wrócić".

„Pójdę z tobą." Li Wei Yang westchnęła, kiedy delikatnie powiedziała.

W pokoju San Furen zobaczyła kawałek drobnej czerwonej nici, który wyślizgnął się z zasłon. Lao Furen specjalnie zaprosiła cesarskiego lekarza, by sprawdził jej puls. Oczy starego lekarza były lekko zamknięte, usta cicho coś intonowały. Mimo że Li Wei Yang widziała chore oblicza San Furen w ciągu dnia, ale widząc ją ponownie, miała uczucie kołatania serca. San Furen, która była pierwotnie łagodna, wręcz piękny, stała się wychudzona jak cienki cień. Leżała w ciężkich warstwach koca, oddychając niezwykle szybko. Wyglądało na to, że jeśli nie zdąży zaczerpnąć tchu, jej życie się skończy.

W tym momencie Lao Furen nie siedziała daleko, gdy z niepokojem patrzyła na lekarza. Da Furen i Er Furen stały po obu stronach. Lao straciła już syna i doświadczyła bólu, widząc to; teraz jej synowa też ją opuszczała. Słudzy ze strony San Furen mieli ochotę płakać, ale nikt nie ośmielił się w tym momencie płakać, ponieważ przecież San Furen jeszcze nie odeszła. Jeśli teraz zapłaczą, oznaczało to, że oczekiwali jej śmierci.

Cera Da Furen była normalna, ale Li Wei Yang wciąż była w stanie rozszyfrować jej prawdziwe wewnętrzne emocje.

Widząc to, Li Wei Yang poczuła się tak, jakby duża skała miażdżyła ją.

Kiedy Da Furen zobaczyła Li Min De, zmarszczyła brwi i powiedziała: „Choroba twojej matki jest bardzo poważna, jak mogłeś nie być przy niej?"

Wszyscy spojrzeli na Li Min De.

Z drugiej strony, on nie patrzył na innych i podszedł do łóżka.

Posłał osobie leżącej na łóżku spojrzenie, a jego serce tonęło bardzo głęboko. Myśląc o pełnej i zaokrąglonej sylwetce San Furen, i o tym, jak zawsze miała delikatny wyraz twarzy lśniący blaskiem; czuł jakby w transie, że to nie była jego matka. Ale ten trans szybko zniknął, a jego serce przeszywał nóż.