ထို႔​ေၾကာင္​့...........(based on true story)

sequel episode 22 Zawgyi

ထို႔ေၾကာင့္... sequel (episode 22)
------------------------------

လြိုင္ေကာ္သို႔ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္းမွာပင္ ေမေမေနမေကာင္း၍ အျမန္ျပန္လာပါဟူေသာ အေၾကာင္းၾကားစာကို ႀကီးႀကီးေမထံမွရသည္။ ေမေမ့မွာ တစ္ကိုယ္တည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႀကီးႀကီးေမကပင္ ေရးမွေမာ္လၿမိဳင္သို႔ လူနာဆင္းေစာင့္ေပးပုံေပၚသည္။ တစ္ကိုယ္တည္းအထီးက်န္စြာေနရေသာ ေမေမ့ကို အပူေတြထပ္ေပးမိသည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အျပစ္ဖို႔မိသည္။ အခင္းႀကီးငယ္ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ေမေမက ကြၽန္ေတာ့္ထက္ႀကီးႀကီးေမကို ပိုအားကိုးပုံရသည္။ ခုပဲၾကည့္ေလ ဖုန္းမမိေသာ္လည္း စာတစ္ေစာင္ေပတစ္လႊာေလာက္ေတာ့ ခ်န္ထားသင့္သည္မဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်န္းမာေရးမေကာင္းေသာ ေမေမ့ကို စိုးရိမ္ပူပန္စြာျဖင့္ ျပင္းျပင္းျပျပေတြ႕ခ်င္လာမိသည္။

ခရီးေရာက္မဆိုက္ပင္ အစ္ကိုေက်ာ္ႏွင့္အသာကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပကာ ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ျပန္ရန္ ပစၥည္းမ်ားကို အေလာသုံးဆယ္သိမ္းရသည္။

အစ္ကိုေက်ာ္က ကြၽန္ေတာ့္ပစၥည္းမ်ားကို ကူကာသိမ္းေပးေနေသာ္လည္း အသာကမူ ကြၽန္ေတာ္ မီးဖိုခန္းအတြင္းဝင္လွ်င္ ဝင္လာရဲ႕၊ ဧည့္ခန္းဘက္ျပန္ထြက္လွ်င္ ထြက္လာရဲ႕ အေနာက္မွထပ္ၾကပ္လိုက္ကာ တစ္ခုခုေတာင္းဆိုရန္မဝံ့မရဲႏွင့္ ခပ္ကုပ္ကုပ္ကေလးျဖစ္ေနသည္။

" အသာ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ....."

အသာသည္ ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းေစ့လ်က္ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး လက္ထဲရွိ ေခါက္ေနေသာပုဆိုးကို ဆြဲယူလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေခါင္းငိုက္လ်က္ ကေလးတစ္ေယာက္လို မဝံ့မရဲစကားဆိုလာသည္။

" ငါလည္း လိုက္ခ်င္တယ္...."

" ဒီမွာအစ္ကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာေပါ့......."

" အဲ့ဒါဆို မင္းက တစ္ေယာက္တည္းျပန္သြားရမွာေပါ့...ငါလိုက္ခ်င္တယ္ကြာ ေနာ္..."

ကြၽန္ေတာ္က ခပ္တုံ႕တုံ႕ၿပဳံး၍ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အသာက မပြင့္တပြင့္ေလးၾကည့္ရင္း ေတာင္းဆိုေနရွာသည္။ အစ္ကိုေက်ာ္ကမူ သူႏွင့္မသက္ဆိုင္သလို ဒါမွမဟုတ္ သူမျမင္ခ်င္ေသာကိစၥတစ္ရပ္လို အရာရာကိုမ်က္ကြယ္ျပဳ၍ ကြၽန္ေတာ့္ေဝယာဝစၥမ်ားကိုကူလုပ္ရင္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေပသည္။