ထို႔​ေၾကာင္​့...........(based on true story)

chapter 2

အခန္​း-၂
--------

အဲ့ဒီ​ေန့က က်ြန္​ေ​တာ္ တာဝန္​က်​အသင္​းျဖစ္​၍ ​ေက်ာင္​းသို႔​ေစာ​ေစာလာျဖစ္​ခဲ့သည္​။
အ​ေဆာင္​ဘုရားခန္​းႏွင္​့ အခန္​းဘုရားစင္​​တြင္​​တင္​ရန္​ ​ေမၿမိဳ႕ပန္​းျဖဴျဖဴ​ေဖြး​ေဖြးမ်ားကိုလဲ ဝယ္​ခဲ့၏။ အခန္​း​ထဲ​ေရာက္​​ေတာ့ မိန္းက​ေလးအသင္​း​ေခါင္​း​ေဆာင္​ကို ဘုရားပန္​းမ်ား​ေပးၿပီး သတ္​မွတ္​ဧရိယာတြင္​ အမိႈက္​​ေကာက္​ရန္​ဆင္​းလာခဲ့လိုက္​သည္​။

ဧရိယာတြင္​ အမိႈက္​မ်ားမ႐ွိ၍ အ​ေပါ့သြားရန္​အိမ္​သာသို႔လွမ္​းအဝင္​ အိမ္​သာမွ ထြက္​လာ​ေသာ သာ​ေက်ာ္​ဖုန္​းႏွင္​့ တိုက္​မိမလိုျဖစ္​သြား​ေတာ့သည္​။

"မင္​းလူတစ္​​ေယာက္​လံုးလာတာ မျမင္​ဘူးလား"

​ေျပာ​ေျပာဆိုဆို သာ​ေက်ာ္​ဖုန္​းက ကြၽန္​​ေတာ္​့၏ရင္​ဘက္​ကို​ေဆာင္​့တြန္​းလိုက္​​ေတာ့ အ​ေနာက္​သို႔အနည္​းငယ္​ယိုင္​သြားသည္​။ စိတ္​ထဲ​ေထာင္​းကနဲ ​ေဒါသထြက္​သြားရသလို လက္​သီးကိုက်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္​ဆုပ္​ထားလိုက္​သည္​။

"ငါလဲမျမင္​လို႔ျဖစ္​သြားတာပဲ ဘယ္​သူက​ေနရင္​းထိုင္​ရင္​းဝင္​တိုက္​မွာလဲ"

"​ေအး​ေနာက္​တစ္​ခါ ခုလိုမျဖစ္​​ေအာင္​ႀကိဳးစား မင္​းကိုငါမ်က္​​ေမာင္​းက်ိဳး​ေနတာၾကာၿပီ သတိထား​ေန"

နဖူး​ေၾကာႀကီးတြန္​႔ၿပီး လက္​ညိဳးထိုးကာ​ေျပာ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​့စိတ္​ထဲ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္​သြားရသည္​။ ဘာ့အတြက္​​ေၾကာင္​့ ​ေနရာတကာ ျပသနာ႐ွာ​ေနရတာလည္​းမသိ။ စာသင္​​ဖက္​အခ်င္​းခ်င္​း ခင္​ခင္​မင္​မင္​​ေလး​ေတာ့ ႐ွိခ်င္​တာ​ေပါ့။ သို႔​ေသာ္​လည္​း သူက ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုၾကည္​့မရျဖစ္​​ေနသလို ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​းသူ႔ကိုၾကည္​့မရ​ေပ။

လွည္​့ထြက္​သြား​ေသာ သူ႔​ေနာက္​​ေက်ာကို ၾကည္​့ရင္​းအံကိုတင္​းတင္ႀကိတ္​လိုက္​သည္​။ ​ေဒါသႏွင္​့အတူ စိတ္​အားငယ္​မႈမ်ား၊ ဝမ္​းနည္​းမႈမ်ားပါ​ေရာယွက္​လာသည္​။ သူ႔ကို ကြၽန္​​ေတာ္​ကဘာ​ေတြမ်ား​ေႏွာင္​့ယွက္​​ေနလို႔ မ​ေက်မနပ္​ျဖစ္​​ေနရသလဲကြယ္​။
ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့သာ​ေက်ာ္​ဖုန္​းၾကား႐ွိ လက္​႐ွိအ​ေျခအ​ေနတင္​းမာမႈ​မ်ား​ေၾကာင္​့ ​ေ႐ွ႕ဆက္​ၿပီး ျပံဳးႏိုင္​ရန္​​ေမ်ွာ္​မွန္​းထားသည္​့ ဆံုးျဖတ္​ခ်က္​မ်ားပင္​ လက္​​ေလ်ာ့ရမလိုျဖစ္​လာ​ေပၿပီ။