ထို႔​ေၾကာင္​့...........(based on true story)

final part 2 end up zawgyi

ေနာက္ဆုံးေတြ႕ခဲ့သည့္အခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ ရဲရဲ ပင္ မၾကည့္ရက္ခဲ့ေသာ ညွိုးငယ္စိုး႐ြံ႕ ေနခဲ့သည့္ အိမ့္မႈးပိုင္သည္ ယခုေတာ့ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးကို မာနျဖင့္ တင္းတင္းေစ့ထားေလသည္။ ေအာင္နိုင္သူ တစ္ေယာက္ ၏ အရိပ္အေယာင္ကို သူမမ်က္ဝန္းထဲတြင္ တစ္စြန္းတစ္စျမင္ရသလိုလိုရွိသည္။

ကြၽန္ေတာ္ ေနရာမွေလးကန္စြာ ထရပ္ေတာ့ သူမ မ်က္ဝန္းမ်ားက အသာ့ထံေရာက္သြားသည္။ ႐ုတ္တရက္ ေပ်ာ့ေျပာင္းႏူးညံ့သြားေသာ အရိပ္အေယာင္ကို ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ရေသးသည္။ သူမသာ ေခါင္းမငုံ႕လိုက္လွ်င္ နာက်င္မႉႏွင့္ ေနာင္တေတြကိုမ်ား ျမင္ရဦးမလား

မိန္းမေတြဟာ လက္စားေခ်ဖိဳ႕ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလာင္ၿမိဳက္ခံေနၾကပါသလဲ

ကြၽန္ေတာ္သည္ အသာ့ထံ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အသာသည္ ရဲမ်ားကိုတစ္လွည့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္လွည့္ၾကည့္ရင္း အနည္းငယ္တုန္ယင္ေနေလသည္။

" ဘာကိစၥရွိၾကလို႔လဲ...ဟင္...."

အိမ္တြင္းပိုင္းမွ ေဒၚေဒၚက အေပါက္ဝထိထြက္၍ အလန့္တၾကားေမးသည္။ သို႔ေပမယ့္ ေဒၚေဒၚသည္လည္း အေျခအေနကို ရိပ္စားမိဟန္တူသည္။ တုန္ယင္ေနေသာ ကိုယ္က တံခါးေဘာင္ကိုမွီထားရေလသည္။

ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈဟုထင္ပုံရသည့္ လူႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႕လက္ထဲရွိဝရမ္းကိုေထာင္ျပလာသည္။ ေဒၚေဒၚသည္ ဝရမ္းကို ေသြးဆုတ္ေနေသာ လက္ဖ်ားေလးျဖင့္ လွမ္းယူသည္။

ေဒၚေဒၚသည္ ဝရမ္းစာ႐ြက္ေပၚမွ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကို တစ္လွည့္ ျဖဴေဖ်ာ့ေနေသာ အျပင္မွ ကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာကို တစ္လွည့္ ၾကည့္ရင္း အင့္ ခနဲ ရွိုက္ငိုလိုက္သည္။

" ပိုင္ေရ...ဘာေတြလဲဟင္..." ငိုေႂကြးေနေသာ ေဒၚေဒၚကိုၾကည့္ရင္း အသာက နားမလည္နိုင္စြာေမးေလသည္။

ဟင့္အင္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာပါ ဒါမွမဟုတ္ ခုျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အရာေတြဟာ သူထင္ေနသလို မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျငင္းလိုက္ေစခ်င္တာမ်ိဳး ျဖစ္ရင္ျဖစ္မွာ