Lyraus ||The Marauders (Sirius Black)

38. Bölüm: Kendine bile itiraf edemiyorsun

Sirius' s:

Remus ve James aceleyle gittikten sonra giyinip çıktım. Peter'ı uyandırmaya çalışsam da uyanmadı. Şimdi koridorda ilerlerken hangisinin iyi hangisinin kötü olduğunu düşünüyorum. O parti mi bu ceza mı ? Ölümüne kapışırlar. Mcgonagall'ın tehditleri nedeniyle kesinlikle gitmek zorundaydım.

Filch kapının önünde yüzünde oluşan aptal bir sırıtma ile birlikte beni bekliyordu. Ayaklarım geri geri gidiyordu ama memnuniyetsizce ona doğru yürüdüm. Bir de geç gelmeme rağmen beklemiş. Kaçar mı ondan bu ceza.

"Tam on dakika geç kaldın Black! Hadi bakalım önüme düş." İğrenç bir kahkaha attı. Zaten onu 7 yıl boyunca sadece cezalarda mutlu görmüştüm.

İlerlemeye başladık. Etraf sakindi. Dışarıda -neyseki- az öğrenci vardı. Birden aklıma gelen şeyin denemeye değer olduğunu düşünüp kendimi yere attım.

"Bacağım kırıldı sanırım. Ahhh!"

Filch bana bakmadan umursamayıp ilerlemeye devam etti. Ben de sinirle kalkıp üstümü silktim. Bir şekilde kurtulmam ya da eğlenmem gerekiyordu. Elime bir süpürge tutuşturdu.

"Senin yüzünden bütün okulu temizlerken canım çıktı. Şimdi sıra sende aptal öğrenci."

 Anlamıyorum ben bunları.

"Spor yapmış olmuşsun işte." Biraz biraz süpürmeye başladım. Yani süpürgeyi oynatmaya. Ama boş bir anını kolluyordum.

"Neden asayla temizleyemiyoruz ki." 

Yüzünü buruşturdu. Odasını karıştırdığımız bir zamanda onun kofti olduğunu öğrenmiştik. Gözünü benden ayırsa şipşak temizlicem de. Bu fırsatı tabii ki geri tepmek istemiyor.

"Çünkü öyle olsa ceza olmaz." 

Ceza olmazmışmış. Ben sana göstereceğim tatlım.

Biraz sonra Filch' e baka baka yere tükürüp kaçan iki öğrenci gördük. Bu kadarı da iğrenç yani. Filch süpürgeyle onları kovalamaya başladı.

"SİZİ İĞRENÇ KÜÇÜK PİŞ ŞEYTANLAR!"

Çok komikti. Gülmekten süpürge sapına zor tutunmuştum. Biraz sonra ağzımdaki cikletin tadı kaçınca çıkardım. Madem sen beni canımdan bezdireceksin, ben de seni bezdiririm. Ciklete o görmeden asamla büyültme büyüsü yaptım. Sözsüz büyü yapabiliyorum. Bu işte iyiyim. O yüzden duymadı. Ardından ayakkabısının altına gönderdim. Biraz sonra takılıp düştü. Söylenmeye başladı.

"Aptal öğrenciler! Gerizekalılar!"

Ben kıs kıs gülüyordum. Sonra bana geri döndü. Neyseki kedisi yanında yok. Bir de onunla uğraşamam.

"İşine baksana öğrenci! Senin ve arkadaşların yüzünden çekmediğim kalmadı. Ben hayatım boyunca sizin gibisini görmedim." 

Dediğiyle yüzümü buruşturup lafımı yapıştırdım. "Bizim gibi eğlenceli öğrenci görmediysen bu bir eksikliktir." 

O beni dinlemeyip bize sövmeye devam etti. "7 senedir okulun altını üstüne getirdiniz."

 Düşündüklerimi esirgemeden söylemek gibi mükemmel bir özelliğim vardır. "Bunun sebebi kedin ve senden nefret etmemiz." 

Ama bu sefer duydu ve daha çok sinirle emirler yağdırmaya başladı.

"İşine bak seni pis ukala!" Sonra birden ellerini kavuşturdu. Ve güldü.

"Neyse ki mezun olup gideceksiniz."

"Umarım bizim adımızı devam ettirecek birileri gelir." Filch öyle bir baktı ki korktum.