Lyraus ||The Marauders (Sirius Black)

3.Bölüm: İyi Şanslar Potter

Sirius's

"Remus nasıl vurdu ama Allen Avery bir süre yerden kalkamadı!"

Keyifle sırıtıyorduk. Remus hepimizi şaşırtmıştı. Kavga etmeyi sevmediği için ondan böyle şeyler görmemiştik. Bizim için şaşırtıcıydı.

En kötüsü de tam derdini anlatırken o beyinsizin gelmesiydi. İntikamımızı almıştık ama bu zamanı geri getirmiyordu. Zaman döndürücümüz de olmadığına göre...

James'la bir süre onu yalnız bırakma kararı aldık. Çünkü Peter gelip uyuyakaldığını söyledi.

Kavgadan sonra bir süre Lily'i izledik. Haritadan bakıp kütüphaneye gittik ve 'ders çalışıyormuş gibi' yaptık. James'in amacını biliyordum. Ama Lily fark etmedi bile, o fark etsin diye James kılıktan kılığa girdi. Biz bu hallerine gülmekten ölürken haliyle kütüphaneden kovulduk.

"Anlamadı kız işte fark etse sorardı, üzülme çatalak!"

Kılkuyruğun sözünün üstüne gülerek cevap verdim.

"Bence gördü ve umursamadı. Nasılsa hep böyle geziyorsun."

James "Her zaman doğruyu söylemek zorunda mısın patiayak ?" dedi.

Oldukça üzgündü ben de daha fazla üstüne gitmedim.

Tam kütüphaneden uzaklaşmıştık ki biri seslendi. Kulaklarım normal olarak duyuyorsa seslenen Evans'tı.
Anlaşılan James'te, Peter' da şoktaydı. James gülümsemesini gizleyerek arkasına döndü.

"Yüzüne noldu Potter ..... yani yüzünüze ?"

Evans biz çıktıktan sonra Mcdonald ile arkamızdan gelmişti. Mary, James cevap veremeden alaycı ifadesiyle konuştu.

"Sence Lily? Bu sefer slytherinlilerle düello, mugglerınki gibi olmuş."

Bunu Lily'e ama bana bakarak söylemişti. Nasıl bir bakış bu ?

Peter "Ben-im gitmem ge-rek!" diye kekeleyip koşarak uzaklaştı. Herkes mi garipti burada ya ?

James "Öyle değil yani öyle ama bu sefer onlar kaşındı!" dedi. Mary 'kesin öyledir' der gibi kafasını salladı.

Lily "Sanırım yaralarının temizlenmesi gerek." deyip James'a yaklaştı.

James'ın kalp atışlarının hızlandığına emindim. Nasıl oluyorda egosu Hogwarts'tan büyük çatalak, her şeye verilecek cevabı olan James, Lily'nin yanında bu hale geliyor? Bu da keşfedilmesi gereken şeylerden biri.

James zihnindekileri hemen toparlamış olacak ki "Evet. Ama Madam Pomfrey'in yanına gitmek istemiyorum. Bizden bıktı, içeri almıyor artık. Yaralarıma pansuman yapmaya biri de yok. Keşke olsa... "

Diye çaresiz bir biçimde söyledi. James ve ben heyecanla beklerken Lily yine bizi şaşırtmadı.

"Senin için üzüldüm. Umarım o kişiyi bulursun. İyi şanslar Potter."

Sonra arkasına dönmeden gitti. Bu sefer ben de gülmedim.

**********

Yemek yemeyi bitirmiştik ama hala masada oturuyorduk. Gergin bir ortam olduğu söylenmeliydi. Bu gerginlik, Slytherinler ile birbirimize aşkla bakmamız yüzünden olabilirdi. Ama bana göre eğlenceliydi. Suratlarını her gördüğümde daha da zevk alıyordum.

"İyi benzetmişsiniz." Remus'un sözleriyle daha da eğlendim. Biraz rahatlamış gözüküyordu.

"Açılışı sen yaptın aylak, biz de devam ettirdik. Ama mükemmel bir yöntem. Rahatlamak için gayet harika. Yine isterim. Özellikle sinir olduğum zamanlar!" Remus gülümsedi.