The Tragic Past We've Had - COMPLETE

Chapter 5

Laila

Ito na siguro ang ma tiwasay na araw ko ngayon. Hindi ako gusming na lumoluha ang mga mata ko at higit sa lahat hindi ako nanaginip. Sana lang ito na ang huli dahil ayoko ng muli maalala ang sinapit ng dalawa. Kasi sa tuwing maalala ko ito sumasakit lang ang ulo ko at puso ko.

Muli akong na patingin sa cellphone ko. Ang tagal kasi nila Wafa at Jai. Saan na kaya sila pumunta at bakit wala pa sila dito hanggang ngayon. Sabi nila sakin may kukunin lang sila sa locker nila pero anong oras.

Alam naman nila na naiinip ako pagpinapahintay. Tatayo na sana ako ng biglang may kumalabit sa balikat ko at agad akong napatingin.

"Tsk! Akala ko kong sino na kayo lang pala. Bakit ba ang tagal tagal niyo!" wika ko at umopo na sila sa harapan ko.

"Ito kasing si Jai kong ano ano pang kalokohan ang ginawa."

"Wag mo nga akong sisihin dito ikaw kaya ang may kasalan kong bakit tayo nagtagal sa locker."

"Laila maniwala ka sakin si Jai talaga ang may kasalanan."

"Wag mo siyang paniwalaan Laila dahil siya talaga ang may totoong kasalan."

Matalim kong tinignan ang dalawa. Kahit minsan hindi talaga nilang magawang magusap ng maayos.

"Nagaaway na naman kayo! Pwedi bang tumahimik na lang kayong dalawa."

"Oo nga tatahimik na lang kami ito kasing si wafa ang dal-dal" pagsasalita ni Jai.

Inilabas na niya ang mga dala nitong pagkain. Marami talaga siyang mga bit-bit na kong ano ano. Minsan na gugulat na lang kami ni Wafa may inaabot na siyang mga chocolate samin.

"Ayan wala na akong utang sa inyo. Ang dami yan sana ma ubos niyo."

"Jai saan mo ba kinukoha ang mga ito?" 

"Pinapadala yan ni captian Ken sakin. Natatambak lang kasi ang mga pagkain sa tambayan namin. Kaya kinuha ko na lang."

Speaking of Ken kailangan ko siyang kausapin sa ng yari kahapun. Nawala kasi ako sa sarili ko at hindi ko sinasadya lahat. Siguro nagkataon lang na sumakit ang ulo ko dahil sa mga napapanaginipan ko at kailangan ko ng masasadlan. Sakto nandoon narin siya.

Kailangan kong sabihin sa kanya na baka hindi ako ang babaeng hinahanap niya. Nadala lang ako siguro ng stress kaya naiisip ko siya masyado. Wala naman akong nararamdaman sa kanya.

Sana lang maintindihan niya ako. Wala naman kasi namamagitan samin kaya mas mabuti pang layoan ko na lang siya bago ko pa masaktan ang damdamin niya. Kong ano man ang nasaisip niya sigurado akong hindi ako ang taong hinahanap niya.

Mas mabuti pang hindi namin kilala ang isat isa. Gusto ko lang talaga ng tahimik na buhay.

"Laila!" wika ni Jai at sabay tapik ng balikat ko.

Tinignan ko lang silang dalawa na para bang may gusto silang sabihin sakin.

"Hoy! Babae bakit ba palagi ka na lang  tulala? Nagdru-druga ka ba?"

"Wafa naman! Saan naman ng galing yan!"

"Tulala ka naman kasi friend! Nagaalala lang ako sayo dahil dati hindi ka naman ganito."

"Wafa, hayaan mo na si Laila baka may iniisip lang."

"Pinagtatangkol mo naman siya Jai!"

"Wafa naman, palagi kaya akong tulala dapat masanay kana."

Tinaasan lang ako ni Wafa ng kilay. Ito talaga ang kaibigan ko mapanghinala parati. Hindi ba pweding gusto ko lang makapagisip-isip. Ang gulo gulo na kasi ng utak ko.