The Tragic Past We've Had - COMPLETE

Chapter 43

Laila

Bahagya kaming natawa ni Ken dahil sa ganing reaction ng Papa nito. Parang hindi siya ma kapaniwala sa sinabi ko. Pa balik-balik lang ang na ging tingin niya samin at parang pinapasok niya pa lahat sa utak niya ang mga nalaman nito.

"Kong nasa iyo ang ala-ala ng Ate ko at nasa anak ko naman na punta ang nga ala-ala ni Kuya Ace. Ibigsabihin nito natupad ang pangako nila na magkikita sila muli sa susunod na buhay."

"Parang ganon na nga po Pa ang nangyari. Dahil sa mga ala-ala na nasa utak namin. Palagi nilang sinasabi na pagnamatay silang dalawa at sisilang muli sila, pangako nila na hahanapin nila ang isat isa."

"At nahanap po namin ni Ken ang isat-isa." wika ko. Mas lalo lang siyang nagulohan.

"Bakit sa inyo pang dalawa?"

"Nong una hindi rin namin alam, pero nong malaman kong koniktado pala kami kila Ace at Stifany ayon na, Gusto lang namin na malaman kong ano ang dahilan kong bakit nagpakamatay silang dalawa."

"Siguro tanging makaksagot lang nito si Lolo mo anak."

Tama nga ang sabi niya. Tangin ang Ama lang ni Stifany ang makakasagot ng lahat ng ito. Pero ano naman kaya ang mabigat na dahilan niya. Alam kong hindi basta basta ang problemang kinakaharap ko ngayon pero kailangan ko maging matapang para kay Stifany. Bibigyan ko ng hostisya ang pagmatay nilang dalawa.

Ayokong dumating sa point na wala man lang akong nagawa para sa kanila. Hindi naman aabot sa ganito kong wala man lang dahilan ang lahat.

"Pa ma tanong ko lang, bakit niyo po inilipimat ang bangkay nila Ace at Stifany dito sa Maynila?" pagtatanong ni Ace.

Tumahimik na lang dahil wala naman akong alam sa pinagusapan nila. Pero bakit nga nila inilipat dito kong sinabi niya na kinalimotan na nila ito. Diba sa Bacolod lahat ng yari.

"Kasi, ayaw ng Lolo mo mapalayo kay Ate."

"Pero, bakit po kasama ni Ace na nilipat?" pagtatanong ko.

"Dahil sa ganitong paraan na lang maipapakita ni Papa ang suporta niya sa pagmamahalan nilang dalawa na hindi niya na gawa noon."

"Matanong ko lang Pa. Alam niyo ba kong na saan ngayon ang pamilya ni Ace?"

"Hindi rin anak. Simula nong umalis kami ng Bacolod hindi na namin sila na kita pa. Pumayag naman sila na isama namin ang bangkay ng anak nila dahil yon man kasi ang gusto ni Ace ang magsama sila habang buhay. Mga bata pa kami noon at hindi namin alam kong sino ba ang mga magulang niya."

Ngayon mas lalo ng luminaw sakin ng mga nangyayari. Pero kailangan parin namin makita ang pamilya ni Ace para makahingi kami ng tawad sa kanila. Alam kong nasaktan rin ng husto ang pamiyla niya nong nagpakamatay ito. Kong hinayaan lang sana nila ang dalawa na magmahal sana hindi aabot sa ganito ang lahat.

"Laila, gusto mo bang makita si Kasper at ang Papa mo?" pagtatanong nito sakin.

Huminga mo na ako ng malalim dahil na gulat talaga ako sa tanong niya.

"Siguro, wag na mo na ngayon hindi pa po kasi ako handa."

"Okay, sabihin niyo lang sakin dalawa dahil gagawa ako ng paraan."

"Salamat talaga pa."

"Anak, wala kang dapat ipagpasalamat sakin. Dapat ako ang magpasalamat sayo dahil dinala mo dito ang kapatid ko sapamamagitan ni Laila. Alam mo ba kong gaano ako ka saya ngayon."

"Alam ko Pa. Kitang kita sa mukha mo."

"Nga pala kong nasa sa inyo ang mga ala-ala nilang dalawa. So nararanasan niyo rin ang naranasan nila?"