The Tragic Past We've Had - COMPLETE

Chapter 27

Ken

Pagkatapus naming kumain naisipan na nila Jai, Wafa at Russel na mauna para daw magkaroon kami time ni Laila. Ang cool lang nila dahil tinutulongan talaga nila ako. Natatawa nga ako minsan kasi inaasar nila si Laila ito namang babe ko parang hindi ma bero at parati na lang galit sa mundo.

Pero alam kong kinikilig rin siya hindi ko man makita sa mukha niya nararamdaman ko naman. Ang bilis kaya ng tibok ng puso niya sa tuwing ilalapit ko ang sarili ko sa kanya. Kahit ma ingay ang paligid rinig na rinig ko parin. Iba talaga nagagawa ng pagibig.

"Bakit ang tahimik mo?" pagsasalita niya ng makarating kami sa parking lot.

Pinagmasdan ko lang siya habang magkasalubong ang dalawang kilay niya. Masyado ba akong tahimik?

"Hoy! Tinatanong kita? Bakit hindi ka sumasagot?"

"Iniisip kasi kita." yan tuloy na sabi ko na lang.

"Bakit mo naman ako iniisip, kasama mo naman ako."

"Ang ibig kong sabihin na iisip ko ang reaction ng mukha mo sa tuwing kinikilig ka. Alam mo ba ang cute cute mo."

"Tsk! Ilang bisis ko ng narinig sayo yan."

"At hindi ako magsasawa na sabihin ulit ito sayo. Ang cute mo kasi. Yong tipong kinikilig kana tapus pinipigilan mo pa. Nahihiya ka ba sakin?"

"Tsk! Ano bang klasing tanong yan."

"Kasi sa tuwing kinikikig ka? Hindi mo pinapakita sakin. Ganon na ba ako ka gwapo para ma hiya ka?"

"Ayan ka na naman. Lumalabas na naman ang ugaling mong mayabang."

"Hindi ako mayabang, nagpapakatotoo lang ako. Sige na sagotin mo na ang tanong ko bakit pinipigilan mo sarili mo kapag kinikikig ka sakin?"

Bigla siyang natahimik sa sinabi ko. Ang hirap naman kasi niyang kausapin. Tatanongin ko siya tapus iba ang isasagot niya. Ganito ba talaga siya maki pagusap. Hindi man lang sinasagot ang tanong ko.

Hindi mo na ako pumasok sa sasakyan habang hindi pa niya sinasagot ang tanong ko. Nakapagtataka lang kasi. Akala siguro niya hindi ko siya na papansin. Bawat kilos kaya niya binabantayan ko. Ganon ko siya ka mahal.

"Laila, sagutin mo na ang tanong ko."

"Ken, kasi kong ipapakita ko sayo na kinikilig ako baka kong anong magawa ko sayo."

"Bakit ano bang gagawin mo sakin? Hahalikan mo ko?"

"Hindi sasaktan kita. Ganon ako ka brutal kapag kinikilig. Kaya ayokong masaktan kita sa harap ng mga kaibigan ko baka kong ano ang sabihin nila sakin."

"Puro ka na lang dahilan. Akala mo naman siguro maniniwala ako sayo. Ang sabihin mo ayaw mo lang wala sa katinoan ka pagkinikilig ka."

"Bahala ka kong ano man ang gusto mong isipin. Basta na sabi ko na sayo ang dahilan ko."

"Hindi parin ako maniniwala."

"Kong ayaw mong maniwala hindi naman kita pipilitin. Nasa iyo na yan."

"Basta gagawa ako ng paraan para mailabas mo ang tinatago mo."

Pinagbuksan ko na siya ng pinto at sumonod naman ako sa kanya. 5:00 p.m. pa lang naman at marami pa kaming oras. Kaya ipapasyal ko mo na siya pero hindi na doon sa park dahil ba ka ma ulit muli ang nangyari. Ayoko ko siyang na kikitang na lolongkot kaya iiwas ako hanggang pwedi pa.

"Matutulog na mo na ako, gisingin mo na lang ako ka pagnakarating na tayo sa pupuntahan natin."

"Sige, matulog ka na mo na dyan." wika ko at hindi na siya nagsalita pa.