The Tragic Past We've Had - COMPLETE

Chapter 21

Laila

Dala ng pagod hindi ko na matandaan kong ano ang nagyari buong gabi. Ang tanging naaalala ko lang ay hinatid ako ni Ken tapus non wala na. Siguro napagod talaga ako kaya pagdating ko kwarto dumapa agad ako sa kama, hindi pa naman kasi ako sanay sa patry.

Tinignan ko lang ang kapi iniinom ko ng biglang tumonog ang phone ko. Mabilis kong sinagot ito ng makita kong sino ang tumatawag.

"Morning po Tito Forth." wika ko. Kahit kinakabahan ako pilit ko parin pinapakalma ang sarili ko.

"Goodmorning rin sayo."

"Napatawag po kayo Tito may problema ba?"

"Wala naman, ang bilin kasi ng papa mo kamustahin daw kita."

Para akong nakahinga ng maluwag dahil sa sinabi niya. Akala ko kasi pagagalitan na naman niya ako. Mas matindi pa kasi siya makialam sa buhay ko kisa kay Papa.

"Ayos naman po ako Tito. Ka musta pala si Papa?"

"Kakaalis lang may trabaho kasi siya. Pero kabilin bilinan naman niya sakin na tatawagan ka niya pagkatapus ng trabaho niya."

"Ganon po ba. Sabihin mo na lang sa kanya na okay lang ako dito."

"Ikaw ang kumausap sa Papa mo. Nga pala ka musta ang pagaaral mo dyan? Baka kong ano na naman ang pinangagawa mo alam mo naman ang ugali ko diba."

"Tito naman. Ilang bisis ko bang dapat sabihin sayo na wala kang dapat ipagaalala sakin. Kaya ko ang sarili ko. Ang mabuti pa maghanap ka na lang dyan ng asawa mo para naman magkaanak kana."

"Basta, pagbutihin mo ang pagaaral mo dyan. Pagpasinsyahan mo na pagnagagalit ako sayo dahil alam mo naman wala akong anak at ikaw lang ang anak anakan ko."

"Naiintindihan po kita Tito kaya po maghanap ka ng asawa dyan."

"Ikaw talaga ang dami mong alam. Kong magaasawa man ako paano na kita ma babantayan?"

"Tito malaki na po ako. Ikaw din, kailangan mo rin maghanap ng asawa na magaalaga sayo sa huli."

"Wag mo nga pakialam ang buhay ko sige na at may trabaho rin ako. Paalam."

"Paalam Tito ikamusta mo na lang ako kay Papa."

"Sige, magingat ka dyan."

"Kayo rin."

Hindi na siya nagsalita at pinatay na niya. Si Tito talaga masyadong bastos. Kailan pa kaya siya magaasawa para hindi na mapunta sakin ang attensyon niya. Nakakasawa narin kasi pakinggan ang busis niya. Lalong lalo na pagwala naman siyang sasabihin na maganda. Naiintindihan ko naman kasi siya dahil wala siyang anak pero mas malala pa siya kay Papa.

Kong ano kabait si Papa ganon naman siya ka sungit. Miss na miss ko na talaga sila. Lalong lalo na si Mama. Hindi ko man lang siya na kita. Pero malaki parin ang pasasalamat ko dahil isinilang niya ako sa mundong ito. Kong hindi dahil sa kanya wala ako ngayon dito. Kahit masakit para sakin na mawala siya hindi naman ako pinabayaan ni Papa.

Tumayo na ako at ng ligpit. Sabado naman ngayon at wala kaming pasok kaya pupuntahan ko na si Mama at dadalawin ko siya.

Pagkatapus ng mga ginawa ko nagbihis na ako at dimeritsyo na agad sa sementeryo.

"Manang magkano po ang bulak-lak at kandila?"

"250 po."

"Hito po ang bayad." wika ko at inabot ko na sa kanya ang pera.

"Salamat po."

Kinuha ko na ang bulak-lak na nakalagay sa maliit na basket at yong kandila. Didiritsyo na sana ako sa puntod ng Nanay ko ng makita ko si Ken. Pinag masdan ko lang siya sa malayo.