The Tragic Past We've Had - COMPLETE

Chapter 33

Laila

Dahan dahan kong inangat ang ulo ko mula sa pagkakahiga. Feeling ko kasi ang sama sama ng pakiramdam ko. Hindi naman kasi akong pweding hindi pumasok dahil may project pa ako na kailangan kong tapusin sa school. Bahala na, kaya ko pa naman ang sarili ko.

Tumayo na ako at naligo. Matapus kong gawin lahat ng kailangan ko. Kinuha ko na ang bag ko at lumabas na sa kwarto ko. Okay naman ang pakiramdam ko at hindi na naman ako nahihilo pero parang nanghihina parin ako.

Mabilis kong kinapa ang noo ko at hindi naman mainit. Wala naman akong lagnat pero ang sama sama talaga ng pakiramdam ko. Sana lang hindi ito ma ka apikto sa pagaaral ko mamaya.

Uminom na lang ako ng mainit na kapi at kumain ng tinipay. Muli ko na sanang isusubo ang tinapay na hawak ko ng biglang nag ring ang cellphone ko. Mabilis ko naman itong sinagot dahil kilala ko naman kong sino ang tumatawag.

"Good morning, babe. Kumain ka na ba?"

"Good morning, kumakain pa lang bakit?"

"Susundoin kasi kita ngayon kong okay lang sayo?"

"Ken? Pwedi bang mamayang hapun na lang kasi may dadaan pa ako ngayon baka ma ka abala ako sayo at isa pa may pasok karin."

Hindi naman sa ayaw ko siyang makasama ngayon. Baka kasi ma halata niya na masama ang pakiramdam ko baka hindi niya ako payagan pumasok. Alam ko kasi ang ugali niya pagnaaalala siya.

"Pwedi naman kitang ihatid sa dadaanan mo. Gustong gusto ko lang talaga ma kita at makasama."

"Ken naman, buong magdamag kaya tayong magkasama ka gabi."

"Kahit na, gusto ko parin makasama ka ngayon."

"Mamayang hapun na lang tayo magkita."

"Laila naman,"

"Sige ka, ka paghindi ka sumonod sa sinabi ko. Hindi na kita papayagan na ihatid sundo ako."

"Babe naman ang aga aga sinisira mo ang mood ko."

"Magkita na lang tayo mamaya. Bye."

"Laila.... Sandali."

Hindi ko na tinapus ang sasabihin niya at agad ko na itong ibinaba. Mas ma buti pa wala siya mo ng alam sa kalagayan ko. Pagkatapus kong kumain umalis na ako dala ang bag ko. Sumakay na lang ako ng jeep para mapabilis ang byahi ko.

Dahil kong maglalakad ako baka mas lalo lang lumala ang kalagayan ko. Ayokong ma himatay sa loob ng school baka pagusapan lang nila ako. Hanggat maari kailangan kong maging matatag.

"Laila bakit ma tamlay ka? Okay ka lang ba?" bungad sakin ni Jai pagdating ko sa classroom namin.

Masyado bang halata na masama ang paki ramdam ko. Bahala magsesenongaling na lang ako sa kanya.

"Hindi, na puyat lang ako ka gabi ang dami ko kasing ginawa."

"Akala ko kasi may sakit ka. Ang tamlay mo kasing tignan."

"Ano ka ba Jai okay lang ako. Sige uupo na ako baka dumating pa si Sir."

Saktong pagupo ko sinalubong agad ako ni Wafa. Nakaupo lang ito sa tabi ko at pinagmamasdan niya lang ako ng ma buti. Hindi ko alam kong pati ba siya nakakahalata na na masama ang pakiramdam ko.

"Bakit ganyan ang itchura mo para kang namatayan dyan? Masama ba pakiramdam mo?" wika nito. Sabi ko na nga ba ma papansin niya rin. Mga kaibigan ko talaga sila.

"Wala to puyat lang ako."

"Anong putay ka dyan. Tinignan mo na ba ang sarili mo sa salamin Laila?"