A Monster's Heart

12: The secret garden

پارت دوازدهم: باغ مخفی

جین

صبح که بیدار شدم، خبری از‌جونگ کوک تو اتاقش نبود.
حتی دیشب هم نزدیکای صبح اومده بود.اینو خوب میدونم چون دیشب تا دیروقت بیدار بودم.
نمیتونستم بخوابم.حرفای جونگ کوک هی تو سرم می پیچید و هر لحظه حالمو بدتر میکرد.

فکر اینکه اون مرد جاسوس بوده باشه..فکر اینکه کار من نه تنها نجاتش نداده بلکه به کشتنش داده..فکر بچه ی شیش سالش..
این فکرا داشت دیوونم میکرد.حس گناه سنگینی رو توی قلبم احساس میکردم..

حدودا ظهر بود که بعد از یه خواب شیش ساعته بیدار شدم و رفتم طبقه ی پایین.
بعد از خوردن ناهار تو اتاق خدمتکارها که هرکدومشون هم چپ چپ نگام میکردن، یه مسکن خوردم و رفتم پیش دکتر مین تا پانسمانم رو عوض کنه.

تازه از اتاق یونگی بیرون اومده بودم که چشمم خورد به هوسوک.نزدیک ورودی عمارت، کنار دو تا از خدمتکارها ایستاده بود و حرف میزد.

رفتم سمتش.باید چیزی ازش می پرسیدم.باید مطمئن میشدم حرفای جونگ کوک راسته.

نگاهش که بهم افتاد، تعجب توی چشماش نشست.تعجبی که هر‌چی بیشتر نگاهم میکرد، بیشتر شبیه غم میشد.

بالاخره بهش رسیدم و سلام کردم.
سریع خدمتکارها رو مرخص کرد و برگشت سمتم.
-"سلام جین"

لبخند محوی زده بود.متوجه نگاهش روی خودم بودم ولی چیزی نگفتم.دوباره به حرف اومد.

-"حالت خوبه؟از یونگی شنیدم شرایط سختی داری."

نگاهش کردم.دست خودم نبود ولی یکمی ازش دلخور بودم.

+"چرا حتی یه بارم سراغمو نگرفتی؟"

حقیقتا فکر میکردم هوسوک با بقیه فرق داره.فکر میکردم کمکم میکنه ولی هیچوقت ازش خبری نشد.

سرشو پایین انداخت.
-"دوست داشتم بیام.ولی.."

کمی مکث کرد.نگاهشو دوباره روی صورتم نشوند.
-"اوضاع خیلی خوب نبود.میدونی که نمیتونم از دستورات سرپیچی کنم.."

دستورات؟
هه حتما جونگ کوک بهش دستور داده بود حق نداره سراغم بیاد..

لبامو رو هم فشردمو سر تکون دادم.
+"می فهمم."

دوباره سر تا پام رو نگاه کرد.
-"چقدر لاغر شدی."

بی اختیار خندم گرفت.
رو کردم بهش.
+"بعد از اون همه درد لاغر که خوبه، تعجب میکنم چطور محو نشدم!"

ناراحتی رو از چشماش خوندم که باعث شد دستامو تو هوا تکون بدم.
+"احساس گناه نکن.درد من تقصیر تو نیست هیونگ."

خودشو جلوتر کشید و دستام رو توی دستش گرفت.
-"منو ببخش جین.میخواستم ازت محافظت کنم.هم از تو و هم از جیمین.ولی هردوتون رو نا امید کردم.."