Bewitching Hearts: Ground Zero

Thirty-eight - Midnight Dance and Priam's Side

Sinunod ko si Seth. Umakyat ako sa taas at hinanap ang naghihintay sa akin. Dumako ang tingin ko sa isang balcony na bukas pinto kaya pumasok ako roon.

There I saw him. He looks dashing in his royal suit even though his back is facing me. His hands on his pockets while he's looking at the sky. His raven hair was dancing as the air pass around it.

Naramdaman niya sigurong may nakatingin sa kanya kaya lumingon siya sa akin. I met his gray eyes and I suddenly can't move and my heart is beating erratically.

"Hermione..." Aniya. Naglakad naman ako papalapit sa kanya. He curtsied and asked for my hand. "Can I have your last dance, mi amore?"

Tumango ako sa kanya. At saka hinawakan ang kamay niya. Iginiya naman niya ito papunta sa kanyang batok at inilagay niya ang kamay niya sa likod ko. Damang dama ko na naman ang init ng palad niya. Mula sa malakas na musika mula sa baba ay nagsimula kaming sumayaw ng mabagal.

"I can't describe how breathtaking you look right now in my arms." Aniya. He looked at me intently with the most beautiful gray eyes I've ever seen. Hindi naman ako makapagsalita dahil hindi ko rin naman alam ang sasabihin ko.

I was always wondering why am I feeling like this when he's around. My heart is beating so fast, something is churning in my stomach. I feel giddy when he's with me, I can't help but hitch my breath, It felt like when I was looking at his eyes... My knees are getting weak. I always look for him when I can't see him. I always feel like I am safe in his arms, that no one can hurt me, that it feels like home.

"I love how you look at me with those bewitchingly curious eyes of yours." Aniya at saka mahinang natawa. Ano ba, 'wag kang ganyan. Baka mahulog ako.

"Why am I feeling like this when I'm with you? That I'm always home in your arms." Wala sa sariling tanong ko sa kanya at saka tumingin sa dibdib niya. Hindi ko alam kung kaya ko siyang tingnan ng diretso.

Hindi niya ako sinagot. Tumigil kami sa pagsasayaw. Naramdaman ko ang daliri niya sa baba ko at iginiya niya ito para humarap sa kanya. "Look at me, Hermione."

Hindi ko siya sinunod kaya siya na mismo ang yumuko para salubungin ang tingin ko kaya napatingin ako ng diretso sa kanya. Umayos siya ng tayo, kinuha niya ang kanang kamay ko na nasa kanyang batok at itinapat sa dibdib niya.

"Can you feel it?" Aniya ay tiningnan ako ng seryoso. Tumango naman ako sa tanong niya.

"It's beating..." Mahinang sagot ko habang nakatingin sa magkahawak naming kamay sa dibdib niya.

"...for you." Dugtong niya sa sinabi ko. Hindi ako nakasagot. May kung anong bumara sa lalamunan ko. Hindi ako hangal para hindi maintindihan ang sinasabi niya.

"Howㅡ W-why? B-bakit ngayon pa? Priam..." Nanginginig kong pagsasatinig. I can't help but shed tears. I bit my lower lip to suppress my cries.

Iniharap niya ang mukha ko sa kanya. His expression softened when he saw my tears. He immediately cupped my face and wiped my tears using his thumb.

"Ssssh. Hush now, my love. It pains me to see you crying." He said with his sweet voice. I can't help but cry more. Hindi naman ako nag-worry sa make-up ko dahil waterproof ito.

"Priam..." Ani ko, pero hindi ko maituloy ang sinasabi ko.

"Ssssh. You don't need to voice it out. I know..." Napatigil ako sa paghikbi dahil sa sinabi niya.

"You knew. H-how?" Gulat kong tanong sa kanya. Malungkot siyang ngumiti at saglit na tumingin sa langit na puno ng butuin.

"You're too easy to read, Hermione. The others are having clues too." Aniya. Binalik niya ang tingin niya sa akin. Napaatras ako bigla. Bakit hindi ko napansin 'yon? Ganoon ba ako kahalata? Kaya ba palagi silang humihingi ng tawad sa akin? Kaya ba palagi silang nagtatanong kung saan ako pupunta? Kaya ba sinasabi nilang 'wag ko silang iiwan?