Doğu'nun Gökyüzünde

5.Bölüm(Soğuk)

Ne kadar zamandır ağlıyorum bilmiyorum ama hava oldukça kararmıştı. Sokak lambasının ışığı odayı çok hafif bir şekilde aydınlatıyordu. Artık gözümde gözyaşı kalmadığına emin olduğumda sırt üstü dönerek tavana vuran ışık çizgisini izlemeye başladım. Öylece bırakıldığım bu yatakta hala çırılçıplak yatıyordum. Kapının aralandığını duyduğumda sırtımı kapıya dönerek pikeyi başıma kadar çektim.

"Nisan"

"Doğu defol!"

Adım sesleri yaklaşırken yatağın arkamdaki kısmının çöktüğünü hissettim.

"Doğu git!"

"Yapma böyle" Eli sırtıma ulaştığında ona dönerek sertçe ittim, elini. Karanlıkta yüzünü çok fazla seçemiyordum. Pikeyi bedenime daha sıkı sararken yatağın içinde geriledim.

"Güzelim lütfen!"

"Güzelin batsın! Çık şu odadan Doğu!"

"Kaç saattir odadan çıkmadın. Hadi ama bitmedi mi beni cezalandırman? Bir şeyler yemen gerek."

Sesi öyle yumuşaktı ki, sanırsınız masum bir çocuk!

"Doğu sana defol git diyorum. Nesini anlamıyorsun?"

"Benimle düzgün konuş!" O yumuşak ses bir anda kaplan kesilmişti.

"Hah! Sen benimle dalgamı geçiyorsun? Sevişmemizin ortasında bugünü unutalım diyip öylece çekip gideceksin bende seninle düzgün konuşacağım. Lordumuza bak sen!"

"Güzelim ben seni düşündüğüm için... Yani üzülme diye..."

Kem küm kem küm! Boş zırvalamalar!

"Boş laflarını duymak istemiyorum. Çık git şu odadan. Asabımı bozuyorsun. Canımı sıkıyorsun."

"Şimdi gidiyorum. Ama yarım saate toparlanmış ol. Zorla da olsa sana o yemeği yedireceğim."

Yataktan kalkarak kapıyı çekip odadan çıktığında bende yataktan çıkmıştım. Bavulumu açarak içinden önce iç çamaşırı takımı çıkardım. Ardından kot şort ve v yaka düz beyaz bir bluz alarak hepsini üzerime geçirdim. Siyah dantel büstiyerim bluzumun yakalarından hafif şekilde görünse de çokta kötü bir görüntü değildi. Aksine hoş durmuştu. Bluzu şortun içine sıkıştırdıktan sonra yerdeki beyaz spor ayakkabılarımı ayağıma geçirdim.

Kahretsin ki telefonum salondaydı. Onu es geçerek üzerime para bile almadan pencereyi açıp bahçeye atladım. Giriş katta yaşamanın avantajını iliklerime kadar yaşıyordum. Bahçe kapısına ulaştığımda gelen ilk taksiye atlayarak Feda ve Can'ın ortak yaşadığı evin yolunu tarif ettim.

"Siz bekleyin. Ben parayı evden alıp hemen getireceğim"

"Bekliyorum kızım"

Hızla eve ulaştığımda kapıyı alacaklı gibi çalmaya başlamıştım.

"Kızım evi başımıza yıktın! Sen miydin? Yuh! Bu halin ne? Berbat görünüyorsun!"

"Kapıdaki taksinin parasını öder misin Feda?"

"Hemen geliyorum." Feda taksiye doğru giderken içeri girerek salona doğru yürüdüm.

"Ponçiğim ne bu halin!"

Kollarımı boynuna dolayarak Can'a sıkıca sarıldım.

"Can! Gözlerini gördün mü?" Feda bağırarak yanımıza gelmişti.

"Gördüm dev gibi olmuşlar!" Can, homurdandı.

Feda beni tutup kendine çevirdi.

"Canımın içi neden ağladın bu kadar?"