My Childhood Boyfriend (COMPLETED)

CHAPTER 79

DWAYNE'S POV

Hindi parin ako maka move on sa nangyari , duguan ang damit at short ko .Narito ako ngayon sa st. John paul hospital , nasa morgue na si Morgan at naroon ang pamilya niya. Hindi alam ni Shayne ang tinay na nangyari , hindi niya pa din alam na wala na si Morgan. Sinabi ko lang na pumunta siya dito sa St. john paul Hospital.

Nakita kong paparating si shayne at ang pamilya niya , pati ang pamilya ko , halatang nag aalala sila sa akin.

"Hubby? What happened to you?! Are you okay?". Nag aalalalang tanong ni Shayne. Napaiyak nalang ako ng yakapin niya ako.

"Oh god son, tell us! What happened? Bat ganyan ang itsura mo? At bakit may gasgas ka sa ibang parte ng katawan mo?." Sambit ni mom.

"W-wala n-na po..."

"Wala na po si M-morgan." Naiiyak na sambit ko.

"Ha? Anong nangyari? Paano nangyari yun." Tanong ni Shayne .

Kinuwento ko saknila ang lahat ng nangyari kanina. Naiyak silang lahat ng malaman nila. Lubos naman ang pasasalamat ni mom kay morgan dahil sa pagsasakripisyo nito.

Nakita kong paparating ang pamilya ni Morgan , kasama na rito si stevhen , kaya't tumayo ako para salubungin ang mga ito.

"T-tita , i'm so sorry sa nangyari , h-hindi ko po g-ginustong m-mangyari ang l-lahat ng yun." Naiiyak kong saad. Hinawakan ng mom ni morgan ang kamay ko.

"Iho, wala kang kasalanan , kaya wag kang magsorry."saad ni tita.

"T-tita kasi , iniligtas niya ako. Dapat ako yung mababangga pero tinulak niya ako kaya siya yung nabangga." Saad ko habang naluha. Nagulat ang  pamilya ni morgan , lalo na si Stevhen.

"W-what?! Oh My daughter! Ginawa niya talaga yun?."  Hindi makapaniwalang saad ni tita habang lumuluha.

"Tita ginusto niya yun , ang sabi niya sa akin mas gugustuhin niya pa raw na mamatay siya kaysa mahirapan silang dalaw ng baby niya." Naiiyak na saad ni Stevhen.

"Wala na si morgan." Humahagulgol sa saad ni tita , nakita kong umiiyak rin ang dad niya at ang kapatid niya.

"Tita , siya rin po ang nag donate ng kidney sa akin para mabuhay ako." Umiiyak na saad ko. Hindi na nakasagot ang magulang niya , umiyak na lamang ito ng umiyak , napag alaman ko kasi na hindi raw alam ng magulang ni Morgan na nagdonate ito ng kidney kaya sinabi ko na rin sknila.

"Saludo kami sa anak niyo, kay morgan. Isa siyang bayani para sa amin." Sambit ni mom. Niyakap ni mom ang mom ni morgan nakipagkamayan naman si dad sa dad ni morgan. Lumapit sa akin si Stevhen. Inunahan ko na siya sa pagsasalita....

"Sorry , kasi nang dahil sakin nawala yung mag-ina mo." Sambit ko.

"Hindi mo kailangang mag sorry , hindi mo kasalanan yun. Wala na tayong magagawa , wala na eh. Alam kong masaya siya ngayon dahil hindi na siya mahihirapan pa , kasi sa totoo lang halos mamatay na siya sa mga tinuturok sa kaniya , kaya sabi niya sa akin mas gugustuhin niya pa daw mamatay kasama yung anak niya kaysa mabuhay , kasi nahihirapan lang daw siya atsaka yung anak namin. Minahal ko siya , kahit na hindi naging maganda yung nga nangyari samin." Sambit ni Stevhen habang umiiyak.

"Sorry bro." Tanging saad ko , tumango siya at nilampasan ako.

"It's okay baby." Saad ni Shayne at niyakap ako.

"Thank you Shayne." Naluluhang saad ko.

**********

Araw-araw kaming napunta sa burol ni Morgan. Walang araw na hindi kami pumunta , araw araw akong nagpapasalamat at humihingi ng tawad saknya. Sobrang nagpapasalamat ako sa mga  sakripisyong ginawa niya , habang buhay akong magpapasalamat sa kabutihan niya.

Marami ang napunta sa burol ni Morgan , mabuti naman talaga siyang tao , nagbago lang talaga siya noong hindi ko siya minahal pabalik. Pati yung mga kaibigan niya sa ibang bansa ay umuwi dito sa pinas para pumunta sknya.

Dumating ang araw ng libing niya , mas lalong dumami ang mga taong nakisama sa paglilibing saknya . Marami ang taong umiyak , dahil sa sinapit niya at sinapit ng anak niya.

Bago ibaba ang kabaong ni Morgan ay nag speech ang mga kaibigan at pamilya niya.

"Sino pa pong gusto magmessage sa ating anghel na si morgan at sa ang kanyang anak?." Saad ng matanda.

"A-ako po." Sambit ko , pinapunta ako ng matanda sa unahan at ipinahawak sa akin ang mic.

"A-ako po si Dwayne montealegre , ako po yung kaibigan niya. Napakalaking pasasalamat ko po sakanya , dahil dalawang beses niya na po akong iniligtas , una po ay nagdonate po siya ng kidney sa akin, pangalawa ay sinagip niya ako sa pagkakabangga , imbis na ako po yung mabangga ay siya yung nabangga." Naiiyak na saad ko. " Isa siyang mabuting kaibigan , may mga pagkakamali siyang nagawa sa akin at sa pamilya ko , noong una ay galit na galit kami sknya pero dahil sa mga mabubuting bagay na ipinakita niya ay natuto namin siyang mapatawad. Saludo ako sakanya dahil sa mga mabubuting ginawa niya , nawa'y maging masaya siya kung saan man siya naroon."saad ko at umalis na sa unahan .

Isa isa nang nagtapon ng mga puting bulaklak ang mga mahal niya sa buhay. Ang mga taong kanina ay naiyak, ngayon ay hagulgol na. Hindi ko napigilang mapaiyak . 

Hinawakan ni shayne ang kamay ko  at sabay kaming nagtapon ng puting bulaklak. Pagkatapos noon ay niyakap ako ni Shayne.

Pinapagaan niya ang pakiramdam ko....

"I love you baby , we need to accept the fact na wala na talaga siya , na hindi na maibabalik yung buhay niya. Learn to move on hubby, para hindi kana masaktan." Saad ni Shayne at hinalikan ako sa pisngi 

"Thank you for being here. Thank you for everything baby." Saad ko at kiniss-an  siya sa noo.

Napakalungkot ko pero nang dahil kay shayne nawawala yung lungkot ko......

REST IN PEACE MORGAN!

END OF CHAPTER 79!