The Famous Unknown

Chapter 23

Marahas na sinarado ko ang pinto ng sasakyan. Kinasa ko muna ang baril bago tinapon ang sigarilyong ubos na.

"Libutin niyo ang lugar na 'to. Huwag na huwag kayong titira ni isang taong nakatayo, na-iintindihan niyo?" I commanded before walking towards the entrance.

Pinaputukan ko ang isang lalaking sumalubong sa akin gamit ang may silencer kong baril at sumakto iyon sa noo niya. Tumigil ako sa paglalakad at tinignan sa relo kung nasaan ang lokasyon ngayon ni Cecelia.

Lumibot ang paningin ko sa buong lugar. Pamilyar ang lugar na ito.

Of course, this is where they are killed, dumbass!

Mahina akong natawa at naglakad papunta sa kuwarto kung saan sila pinatay dati. Memories flowed like rushing water. Me, running for my life. Shouts and laughs. People begging for their lives.

"Hide well, Cecelia!"

I mischievously smiled and followed where the voice came from. I saw Cecelia running to the opposite direction where I was. Pinaputok ko ang baril sa pader na nagpatigil sa dalawang taong papalabas na sana.

"Long time no see, Jason Zervas and Davis Lim." Kaswal kong bati.

The two men matched my smile. "The pleasure is ours, Alpha."

"You're wrong. The pleasure... is mine." I said before shooting their hands that's holding the guns. Pagkatapos ay pareho kong pinaputukan ang isa sa mga tuhod nila, making them both kneel.

Naglakad ako papalapit at sinipa papalayo ang baril nila. I kicked their faces hard enough to make their noses bleed. Pinatunog ko muna ang leeg bago niluhod ang isang tuhod para pantayan sila.

"Loooooong... time no see." Natatawa kong sabi bago tumayo at lumibot sa buong lugar. "I miss this place. Especially this room." I spat my saliva to the floor and walk to the opposite side of the couch. "where you all killed them.." Malakas akong tumawa at pinaputukan ang kamay ni Davis na inaabot ang baril niya. "Behave yourself, Lim."

"Sino ka ba?! Putangina mo! Bakit mo ba pinatay ang mga kaibigan namin ha!?"

I held my jaw, pretending to think my reason. "Why did I killed your friends? Because they did something so inhumane that even you two did."

"Sa pagkakatanda ko ay wala akong ginawang—"

"Think again." Mariin kong utos. "Almost 23 years ago, you killed Ludwig Van, Alessa, and Alice Amara just for a name..."

Their facial expressions changed making me chuckle nonchalantly.

Hinugot ko ang kutsilyong nasa tagiliran kong hindi nila nakikita dahil nakatagilid ako. I shoot Jason's stomach before throwing the knife on Davis' neck.

"My fucking name." Nakatitig kay Jason na nakatingin sa aking baril habang inuubos ko ang bala nun sa katawan ni Davis.

"You fucking—"

Malakas akong tumawa pagkatapos barilin and isa niya pang tuhod nang subukin niyang tumayo. "How does it feel to kneel in front of someone, Jason Zervas?"

"Kasalanan mo iyon kung bakit sila namatay dahil hindi sinabi ng magulang at kapatid mo ang pangalan mong de puta ka!"

My raging eyes met his. "Just for a fucking name you all are willing to kill someone! Gaano ba kababaw ang pagkatao niyo at pumatay kayo ng mga taong walang masamang ginawa sa inyo!?" I snapped. "Dahil ba ang nagdadala ng pangalan na 'yon ang susunod na uupo sa isa sa mga matataas na trono sa organisasyon na pangarap ninyong lahat?!"

I kicked the table because of furiousness. "Ang organisasyon na pilit naming tinatakasan dati pero dahil sa putanginang ginawa niyo nagka-interes ako! Just thinking of killing you all while I sit on that fucking throne!" I laughed.

I devilishly smiled. "Watch me walk through the path you can never walk into, Jason Zervas."

"I will fucking kill you together with your wife! I'll abuse her body while you watch her cry and beg!"

Nilingon ko ito habang nakahawak sa hamba ng pinto. "Try it, Zervas. Uubusin ko ang angkan mo."

After saying that, sinundan ko si Cecelia sa direksyong tinakbuhan niya kanina. I glanced at the smart watch for her location.

Tinakbo ko na ang daan kung nasaan siya.

TAKOT na siniksik ko ang sarili sa makapal na halaman at malaking puno. Ayoko na rito. Maraming putok ng baril! I badly want to go home!

Sumilip ako sa halaman para makita kung may paparating ba.

Napaigtad ako nang may humawak sa balikat ko. My eyes are watering, thinking that they caught me. Mamamatay na ba ako?

Naramdaman kong hinila ako nito patayo bago ako kinaladkad. Agad kong hinila ang aking kamay na nagpatigil sa kanya.

"Kung papatayin mo rin lang ako ay gawin mo na." Mahina kong sabi.

Dahan dahan siyang humarap. Nagulat ako nang makita ang kulay itim na maskarang lobo na suot niya. "I-ikaw.."

His lips thinned after examining my whole body. Hinubad niya ang blazer na suot bago iyon sinuot sa akin at binutones ang lahat na butones sa harapan para matakpan ang bra kong nakalabas.

"Ikaw na naman ang magliligtas sa akin.." dagdag ko at tinignan siya sa mata. "Sino ka ba?"

He didn't speak. He just stood there looking at my eyes.

"Isa ka ba sa mga bodyguards ng asawa ko? Did he sent you? Nasaan ba siya? Alam niya bang kinidnap ako? Na nawawala ako?" Nanubig ang aking mga mata. "Alam niya bang papatayin ako? Bakit palaging wala siya?"

Napatingin ako sa kanang kamay niyang tumaas at takot na napatingin sa hawak niya. "A-anong gagawin mo?"

Hindi siya sumagot sa halip ay itinutok niya iyon sa likod ko bago pinutok kaya napalingon ako. There, I saw a man laying on the ground.

Nang balingan ko siya ulit ay nakatingin na naman siya sa akin. Tila ba'y sinusuri ang aking mukha.

Bumuka ang kanyang labi at sinabi ang mga salitang nagpalakas ng kabog ng aking dibdib.

"I'm here, Cecelia."