The Famous Unknown

Chapter 45

I opened my eyes and saw nothing. Madilim pero sakto lang para makita kong walang ibang tao maliban sa'kin.

Suddenly the memory of what happen entered my mind.

I received a text message earlier that Alescia is with them, na papahirapan nila ang anak ko kung sakaling hindi ako sasama sa sasakyang nakaabang sa labas ng compound.

It scared the hell out of me thinking Alescia crying because of the pain. Hindi ko yata kaya. Masyadong masakit.

I adjusted my body while slowly standing. Walang bintana at isang pinto lang ang nandidito. Lumunok ako bago lumapit sa pintong 'yon.

"Tao po? Can someone hear me? Please return my daughter.." I pleaded but no one answered me. "Please naman oh.. I'm sure that my daughter is starving right now so please, I'm begging you." Nagsimula nang manubig ang aking mga mata. "Kung may nakakarinig man sa'kin ngayon, pakibalik na 'yung anak ko. Nagmamakaawa ako.."

Still no one answered. Nanhihinang bumalik ako sa puwesto ko kanina at umupo doon. Pinigilan ko ang bibig na hindi humikbi ngunit hindi ko nagawa. I sob and sob because of the loneliness and anxiety I felt.

Baka may ginawa na sila sa anak ko... God, please help me. Ellis, help me.

Hindi ko napigilan ang mga kaisipang baka umiiyak na dahil sa gutom si Alescia. That she wants to be carried. Ayos lang ba siya? Nilalamok ba siya? Umiiyak ba siya?

Niyakap ko ang dalawang tuhod at binaon doon ang mukha. "P-please.. someone out there. Give me back my d-daughter. I'm begging y-you.."

Nasaan na ba si papa? Si lolo? Please someone help me..

Sa ganoong posisyon ay biglaang bumukas ang pinto. A man wearing suit entered the room. He held the door and another man came in.

Nakasuot ito ng kakaibang maskara na ngayon ko lang nakita. It's creepy and I suddenly felt nervous.

"Sino ka?" I asked. "Ikaw ba ang kumuha sa anak ko? Where is she? Please give her back.."

He stared at me. "Stand up."

Nagugulumihanang sinunod ko siya. "Give me my daughter back."

Namulsa ang isang kamay niya while the other one pushed his hair back. "Leave us now."

Sumunod sa lalaking nakasuit ang mga mata ko. Lumabas ito at sinara ang pinto. Now, the man wearing a mask is with me in a small dark room.

"I have your daughter—"

"Give her ba—"

"—and I will not give her back." Madiin niyang sabi. He sighed and turn his back, I heard a click on the door means he locked it. Muli siyang humarap sa akin at dahan dahang humakbang papalapit.

Mas lumala ang kaba sa dibdib ko. "S-sino ka ba?"

Para akong nabato nang maramdaman ang kamay niya sa pisngi ko.

"A woman should never cry." His deep voice filled the whole room

Napakurap ako sa sinabi niya. I just stared at him while his thumb is wiping my cheeks. Gumalaw ang kamay ko at tinabig ang palad niya.