The Famous Unknown

Chapter 68 - 4 Years Later

"Moma! Moma! Wake up!"

Naalimpungatan ako dahil sa kanila. "Alescia, stop it.." I groaned.

"But, moma. We are here!"

Agad na nagmulat ako ng mata. Nandito na nga kami! Excited akong bumaba ng sasakyan dahil ako na lang ang hinihintay nilang bumaba.

I held Alescia's hand while carrying Alera in my other arm. It's been almost four years since everything happened. The pain. The suffering. The betrayal. The tears. The happiness. Every smile. Everything we shared. Lahat nakalipas na at mananatili pa rin sa mga alaala.

"Moma! I can see the apples and grapes!"

Natawa ako nang nagpumiglas siya sa pagkakakarga ng ama.

"Franz! Behave!"

"But, Dada! The grapes and apples Lolo promised are calling me! Listen!"

Alescia's already turning five and luckily, kambal ang huling pinagbuntis ko. I look at them as they run towards the grapes. Nagpatanim sila lolo ng ubas dito sa apple farm para sa mga anak namin.

They spoil them too much...

Alescia's holding her little brother and sister. Lalaki ang unang lumabas and like what Ellis planned, Franz Haydn nga ang naging pangalan. It made Lola Sonatina very happy.

She forced me to call her Lola because calling her Lady is very uncomfortable daw.

At ang bunso kong babae, ang pinaka-spoiled sa lahat. I named her Life Alera because I thought we had lost her. Hindi kasi siya gumalaw o umiyak man lang and the doctor said that she's not breathing anymore. I cried really hard after hearing that, nawala ang pisikal na sakit na iniinda ko pero bumuhos naman sa emosyon.

But a miracle happened, she cried. She cried so hard- so loud.

Alera naman dahil pinaghalo ko ulit ang pangalan ng mama at kapatid niyang si Amara. That's how I came up with her name.

"Grapes!"

The twins are turning three this year. I don't know if it's just a pure coincidence but they have the same birthdate as Ellis' only sister, Amara.

March 18..

"Huwag niyong uubusin ang mga ubas ko!" Banta ni Lolo Tesyo sa mga anak ko na parang namimili lang ng damit ang turin sa mga ubas na kinakain. "Hindi man lang muna nagmano." Masama itong bumaling sa akin. "Sa'yo siguro namana 'yon, Cecelia!?"

"Hala bakit ako?" Taka kong tinuro ang sarili. "Baka ikaw, 'Lo. Pasaway ka, 'di ba? Sa'yo nga ako nagmana e!"

"Stop teasing him, babe." Ngumuso ako kay Ellis. Kill joy naman nito! "Magandang araw, 'Lo. Happy fiesta ulit."

Nakasanayan na naming pumunta tuwing fiesta kaya kinailangang pahabain ang bahay dahil pati sila Lola Sonatina ay pumupunta rin. The same goes for Amadeus and his family.

"Nandito na naman kayo para mangulit. Mabuti na lang at nauna na ang Lolo't Lola mo."

As a cue, the two came out of the house. "Mga apo!"

Lumingon ang tatlo kong anak habang kumakain ng ubas.

"Avó! Avo!"

"Avó, want grapes?" Franz asked Lola Sonatina.