İyi okumalar...
Ne kadarda kendime güveniyordum. Oğlumun sadece bana ait olduğunu sanıyordum. Yanılmışım, tekrardan kandırıldım.
Şimdi karşımdaki adam,oğlumun babası mıydı?
Ne düşüneceğimi, nasıl davranacağımı bilmiyordum. Ama peste etmiyecektim. Güçlü durmalı kendimi ezdirmemeliydim.
Derin bir nefes alıp karşımdaki, koltukta oturan adama baktım.
"Sana nasıl inanmamı bekliyorsun. Çat kapı gelip, oğlunun babasıyım diyorsun. Hayatımda böyle saçmalık görmedim"dedim sesimi yükselterek
Koltukta bir kral gibi oturmuş, sakince sinir krizi geçirmemi bekliyordu. Bu adamla medenice konuşabilecek miydim?
Kafayı yememe, az kalmış durumdaydı.
Kopçadaki ellerini göğsünde bağlayıp, düz bir ifayle bana baktı.
"Çok basit, bir DNA testi yaparız. Gerçek ortaya çıkar. " Kendinden emin konuşması beni rahatsız ediyordu. İçimden doğru söylediği geçiyordu ama bunu kabul edemezdim.
"Pekala o halde hemen testi yapalım ve bu saçmalığı bitirelim"dedim. Başını sallayıp beni onayladı.
Neden hem korkuyor, hem ona güveniyordum.
Yukarıdan ağlama sesi gelince, elim ayağıma dolandı. Ne yapacaktım, onu bırakıp yukarı mı çıkmalıyım. Koltukta rahatsızca kıpırdandım.
"Bebeğe bakmalısın"dedi. Mert'in daha fazla ağlamaması için yerimden hızla kalktım. Merdivenleri ikişer ikişer çıkıp açık kapıdan içeri girdim.
Beşiğinin kenarlarına tutunmuş, iki dizinin üstünde kapıya bakıyordu. Kehribar gözleri, cam gibi parlıyor, göz kenarlarındaki damlacıklar akmayı bekliyordu.
Alt dudağını bükmüş, çenesini tittretiyordu.
"An-ne"dedi bir elini bana uzatarak, benim korktuğumu oda mı anlamıştı. Bizi ayıracakalarını mı hissetmişti.
Bu duruma benimde gözlerimi doldu. Hemen onu kucağıma alıp boynunu öpücüklere gömdüm. Ağlaması durmuyordu.
"Seni asla bırakmayacağım oğlum"diye kulağına fısıldıyordum.
Bir anda ağlaması durduğunda ona baktım. Omzumun üstünden öylece arkaya bakıyordu. Yavaşça arkamı döndüğümde onu kapı pervazında görüp irkildim.
Bakışları kucağımda ki Merte idi. Gözünü kırpmadan ona bakıyor, her zerresini adeta inceliyordu. Boğazımı temizleyip, dikkatini bana çektim.
"Bir sorun mu var?"diye sordum.
"Hayır" başını olumsuzca salladı." Sadece bebekliğime çok benziyor"diye devam etti. Bir anda nefesim kesildi.
Bir ona baktım bir Merte gerçekten de benziyorlardı. Özellikle de kehribarları aynıydı.
Dışardan biri onun çocuğu olduğuna inanırdı. Ama ben DNA testine bakacaktım, sonuçta insanlar çift yaratılmışlar, ona güvenemezdim.
"Şimdi gidecek miyiz"dedim
"Evet araba kapının önünde bekliyor"dedi
Merte bakıp ona döndüm.
"Üstünü değiştirmeliyim"
Başını aşağı, yukarı sallayıp bana bakmaya devam etti. Yüzüne bön bön bakınca boğazını temizledi.
"İzlesem sorun olur mu"dediğinde cevap vermeden Mert'i beşiğine bıraktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siz Bana Aitsiniz +18
Novela Juvenil[ Gerçek bir hikayeden uyarlanmıştır!! ] "Onu öğrendiğim gün hayatım değişti. Ondan bir oğlum oldu. Beni bir çocuğun babası yaptı ve şimdide eşi oldum. Bu güzel kadını sevmemek mümkün mü?" Genç adam, duyduğu sözlerle mutlu oldu fakat içini kaplayan...
