İyi okumalar...
26. Nisan
' İnsan diyorum, öyle durduk yere soğumuyor hayattan ve insandan. Susuyor, sustukça biriktiriyor ve sonra ya içindekileri haykırıyor ya da sessizce uzaklaşıyor. Herkesten ve her şeyden.'
Frida Kahlo
Tüm koridorları kaplamış bir sessizlik, bahçede hava alan yada hüngür hüngür ağlayan insanlarla doluydu. Elini semaya kaldırmış, dualar ederek şifa isteyen gözü yaşlı insanlarla doluydu. Herkesten ayrı pencereden onları izleyen bir adam vardı.
İçindeki korku geçmiş, bedeninde endişe kol gezmeye devam ediyordu.
Başını omuzundan geriye çevirip yatakta uzanarak yatan kadına baktı. En sevdiği kumral saçlar siyaha boyanmış, en beğendiği ela gözler kapalı göz kapaklarının altında saklanmıştı. Sol kaşında ve üstünde bandaj varken, sağ baldırına sargı sarılmıştı. İçindeki sönmek bilmeyen öfke tekrar alevlenirken, başını tekrar gecenin kapladığı bahçeye çevirdi.
Eve gidecek yüzü bulamıyordu. Sima hastaneye gelerek ona saldırmış, tehditler yağdırarak gitmişti. Nurvet eve dönmediği takdirde tüm herkese Yengesini aldattığını söyleyecekti. Fatma Hanım, kızının küçük bir kaza geçirdiği bilirken, Arzu Hanım gerçekleri bilerek vicdanın sesini susturuyordu. Samet çoktan Amerika'ya giderek, Pamiri yalnız bırakmıştı.
Kapı aralandığında koridorun ışığı, karanlık odaya sızmıştı. Adem yutkunarak, pencerenin önünde ona bakan adama ilerledi.
"Abi, adamları konuşturduk"dedi kısık sesiyle, ellerini birbirine birleştirdi.
Nurvet hastaneye getirildikten sonra Pamir yanından hiç ayrılmamıştı. Adamları bulmak Adem'e düşmüş ve bulmuştu. Bugün sabah yakaladığı adamları konuşturmuş ve verdikleri ismi nasıl söyleyeceğini düşünüyordu.
"Devam et"dedi Pamir, aldığı nefesi üfleyerek pencereye döndü.
"Yengeyi kaçırmak için peşine düşmüşler, önünü kesemeyince peşine takılmışlar, Yenge yakalanmak üzereyken, kaza yapmış"
"Kaza nasıl olmuş ?"
"Güvelik kameralarına baktık, Yenge hızla giderken ilerisinde bir anne ve kız çocuğu geçiyormuş, Yenge onları fark edince bir anda direksiyonu çevirip bariyere vuruyor, sonrada araba takla atıyor"
Pamir, Adem'e dönerek anlamaya çalıştı.
"Bilerek mi kaza yaptı?"dedi
Adem başını salladı. "Kaza yapmasa, anne ve kıza çarpacaktı"
Pamir hüzünle yatakta yatan kadına baktı. Başkasının canını yakmak yerine, kendi canını yakmıştı. Ya ona birşey olsaydı, nasıl dayanır, ailesine nasıl söylerdi.
"Adamlara kim emir verdi?"dedi Pamir
"Tahmin ettiğin kişi"dedi Adem, Pamir sessiz kaldığında devam etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siz Bana Aitsiniz +18
Ficção Adolescente[ Gerçek bir hikayeden uyarlanmıştır!! ] "Onu öğrendiğim gün hayatım değişti. Ondan bir oğlum oldu. Beni bir çocuğun babası yaptı ve şimdide eşi oldum. Bu güzel kadını sevmemek mümkün mü?" Genç adam, duyduğu sözlerle mutlu oldu fakat içini kaplayan...
