İyi okumalar...
(Diğer kitabım Timsahın birinci sezonu bitmiştir. Bence onada bir göz atın.)
⚡
10. Nisan
"Onları üstümde taşımaktansa, bal yemeyi tercih ederim"dedim net bir tavırla, kucağımda Merti sıkı sıkı tutarak önüme kalkan etmiştim.
"Yenge bence abartıyorsun. Bunlar senin altınların, Hakkari düğünlerinde altın takmak gelenektir. Ayrıca bal ne alaka?"dedi göz devirerek, elindeki bavulun fermuarını kapattı.
"Nurvet bal sevmez"dedi annem gülerek, umutla Arzu Hanıma baktığımda, başını olumsuzca salladı.
"Seninle aynı fikirdeyim fakat bende altınlarımı takacağım"dedi
Sıkıntıyla oturduğum koltuktan kalkıp sehpanın üzerine bırakılan küçük kare kutuya baktım. İçinde Pamirle nişanlandığımda takılan, altın takılar vardı. Sima bunları bizimle Hakkari'ye götürmemiz gerektiğini, çünkü kuzeninin düğününede katılacağımızı söyledi. Altınların düğünle ne ilgisi olduğunu sorduğumda, onları takacağımı söyleyerek kendi elleriyle hazırlamıştı. İtiraz ettiğimde, kızarak seçtiklerinin sadece olan altın takılarımın çeyreği olduğunu, eğer itiraz etmeye devam edersem, kasada bulunan, sandığın hepsini getireceğini ve tümünü takmak zorunda kalacağımı söylemişti. Bunun görgüsüzlük ve abartı olduğunu söyleyerek kendimi savunmuştum.
Fakat görünen şu ki Sima'nın fikri ne dersem diyeyim değişmeyecekti.
"Bence düğün kıyafetlerimizle, ortalığı sallayacağız"dedi Sima heyecanlı sesiyle, nefesimi dışarı üfleyerek ona gözlerimi diktim.
"Pek heveslisin Hakkari'ye gitmeye"dedim
Sima yutkundu ve annesine baktı. Bakışlarım ondan Arzu Hanıma döndüğü, gülümseyerek bana baktı.
"Onun heyecanlı olmasının sebebi, babaannesinin senin için söyleceği öngörü"dedi Arzu Hanım
"Nasıl yani?"dedim kaşlarımı çatarak
"Fal gibi "dedi Sima, kaşlarım havaya kaldırarak, alayla güldüm.
"İnanıyorsunuz yani öyle şeylere"dedim
"Ben sadece babaannemin dediğine inanırım"dedi Sima net bir tavırla, gözleri gözlerimin en içine bakıyor, benimde ona inanmamı istiyordu.
"Pekala, merak ettim. Gidince göreceğiz"diyerek üst kata ilerlerken, annemin söylediği ile olduğum yerde durdum.
"Mardin'dekiler gece yola çıkacakmış"dedi
Olduğum yerde dönüş alarak onlara baktım.
"Kim yola çıkıyor?"diyerek sordum. Annemin gözleri bana döndüğünde yavaşça yutkundu.
"Deden, Sait onlar..."dedi kısık bir sesle, kucağımda duran Merti bir kolumla tutarken diğer elimle saçımı arkaya attım.
"Neden Hakkari'ye geliyor?"dedim
"Halil Dedem çağırdı. Aileler kaynaşsın, birbirlerini tanısınlar diye" diyen Sima'ya öyle mi der gibi baktım.
"Mert'in altını değiştirip geleceğim. Geldiğimde seninle birlikte sahile inelim Anne"dedim.
"Ama havalimanına gidecektik Yenge"diye sesini yükselten Sima'ya merdivenlerin başından baktım.
"Pamir'in işi bitmedi. Ayrıca biz sahilden direk havalimanına geçeriz"dedim umursamazca, biraz olsun annemle yalnız kalmalı ve konuşmalıydım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siz Bana Aitsiniz +18
Ficção Adolescente[ Gerçek bir hikayeden uyarlanmıştır!! ] "Onu öğrendiğim gün hayatım değişti. Ondan bir oğlum oldu. Beni bir çocuğun babası yaptı ve şimdide eşi oldum. Bu güzel kadını sevmemek mümkün mü?" Genç adam, duyduğu sözlerle mutlu oldu fakat içini kaplayan...
