Ritim [BXB]

~113~ Savaş

Güz

"Babanı sik... Ay Behzat aşkım?"dedi Harry. Koşup ona sarılınca kavga durdu, Beril de arka koltuktan indi.

Erol'a bir yumruk da o salladı.

"Bu Behzat'ın başına sardığın belalar için, piç."

Erol nefretle "Henüz bitmedi, kevaşe,"dedi.

"Ah ama bitti."

"Baba mı?"dedi Behzat duraksayarak.

"Baba, evet. Bırakıp gittiğin o kadının oğluyum. Şaşırdın mı?"

"Ama o kadın öldü,"dedi Beril afallamayla. "Çocuğuyla beraber öl-"

"Şanslıyım ki yaşıyorum. O beni öldüremedi, kendi geberdi."

Behzat'ın gözleri açıldı. "Bütün bunları yapma nedenin bu muydu Erol?"

"Çok koydu, değil mi?"dedim küçümseyerek. "Behzat hep beni oğlu olarak gördü."

Köpek gibi hırlayarak bana saldırmaya çalışınca Behzat onu durdurdu.

"Seni geberteceğim!"diye gürledi Erol.

Akdeniz "Her şeyi nefretle çözemezsiniz,"dedi en sonunda. "Gelip Behzat'a anlatsan seni oğlu olarak kabul ederdi ama sen canavar olmayı seçtin."

"Zaten deliler kliniğe yatırılır. Neden delirdiğimiz sorulmaz."

"Behzat seni öldü biliyormuş." Yalgın kafasına girsin diye vurguladı. "Karşısına insan gibi çıkmalıydın. O kadar masum insanı ateşe verdiniz, normal değilsiniz."

Silahları çekecek gibi duran adamlara baktım. "Erol gerçekten sana acıyorum."

"Bunu hak ediyorlardı."

Sirenlerle beraber Cananlar da gelmişti.

"Oğlum olman için yalnız kan bağı gerekmez,"dedi Behzat. Kolunu omzuma attı. "Götürün lütfen."

Diğerleri direnmezken Erol haykırıp durdu, ağzına geleni saydı ama arabaya bindirildi. Ben de Behzat'a sarıldım.

O da bana sarıldı. "Hayırdır? Özledin mi?"

Gülümsedim sadece.

"Ee tatlımlar, bundan sonra biz de toplu terapiye..."

"Bana eşlik edersiniz,"dedi Akdeniz de.

Ama ben umursamadan babama sarılmaya devam ettim.

AWW ÇOK SOFTUM ŞİMDİ