Bölüm sözü...
Dostoyevski "Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu."Eslem: Bebek niye telefonları açmıyorsun?
Okula gelemeyecek misin, hâlâ seni bekliyoruz buluşma yerinde?
Aferin sana uyuya mı kaldın?
Arıyorum aç şu telefonu!
Korkmaya başladık...
Canözüm: Deniz nelere oluyor neredesin?
Alyakuşum: Hele bir okula gel seni mahvedecem meraktan öldürecek misin bizi neler oluyor?
Gelen mesajları görünce cevap vermeden direkt telefonumu kapatmıştım.
Ahhh şu an ne mi oluyor nerede miyim? Test yapılmış Kenan Bey ve Duru Hanımın biyolojik olarak kızı çıkmıştım ve şu anda yeni evime gelmiştik.
Duru Hanım "Kızım ilk önce şu koltuğa oturur musun?" deyince başımı sallayıp işaret ettiği yere oturdum.
Kenan Bey "Bak kızım biliyorum üzgünsün ama yapacak bir şey yok bizde böyle olmasını istemezdik ama doğru olan bu bizim yanımızda kalman. Her neyse ben yani baban Kenan Karaman annen Duru Karaman. İlk öncelikle bilmeni isterim ki biz burada yaşamıyoruz ama burada da evimiz var ara sıra buraya geliriz bu dönem okulun olduğu için burada kalacaz seni hemen buradan koparamayız okul bittiği zaman asıl yaşadığımız yere dönecez sende 12. Sınıfı orada okursun olur mu?"
Kenan Bey'i bu uzun konuşmasında dolayı alkışlamak istemiştim ama tabikide öyle bir şey yapmadım.
İstesem de istemesemde onların kararlarına uymak zorundaydım bu yüzden taşınma mevzusunu kabul edecektim sonuç olarak zaten beni düşünüp hemen buradan koparmak istememişlerdi.
Boğazımı temizleyip "Peki siz nasıl isterseniz" demekle yetinmiştim.
Duru Hanım yanıma oturup stresle sıktığım ellerimi tutup konuşmaya başladı ''Bak güzel kızım senden hemen bize alışmanı beklemiyoruz illah çekineceksin endişeleneceksin ama lütfen kendini bir fazlalıkmışsın gibi görme sen bizim kızımızsın sana asla zarar vermeyiz verenide engelleriz. Ve son olarak akşam Doruk ve Poyraz abinle tanışacaksın sana ters tepki verebilirler ama sen üzülme tamam mı güzel kızım. Doruk diğerlerine göre biraz daha sakindir onunla iyi anlaşacağını düşünüyorum zaten. Asıl evimize taşınıncada diğer abinle de tanışırsın." demişti çok güzel bir kadındı hele 'Güzel kızım. deyince var ya içim gidiyordu ama işte güvenemiyordum...''Peki size alışmaya çalışacam ama kalacağım bir oda var mı kendimi çok yorgun hissediyorum uyusam iyi olacak." dedim ellerimi çekerek.
"Var tabikide hadi gel sana odanı göstereyim."
Duru Hanım ile birlikte odaya girdiğimizde "Kısa bir süre içinde ancak bu kadar hazırlayabildim ama sen merak etme asıl odan daha güzel." demişti ama bu odada gayet tatlı ve güzeldi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçenek
General FictionGerçek aile. Hayatın kendisi mi oyundu ya da biz insanlar mı oyun oynuyorduk? Sanki bir oyunun içine mahkum edilmiştim ve tek bir seçenek vardı istesemde istemesemde o seçeneği seçmek zorundaydım çünkü başka bir yolu yoktu. Bizler geleceğimiz için p...