Benim için her şey durmuş anlamsızlaşmış gibiydi. Düşünme yetkimi sanki kaybetmiştim. Saatler dakikalar saniyeler ve saliseler işlevsiz gibiydi. Kaç saattir buradayım hiç bir şey ama hiç bir şey bilmiyordum. Abime sarılmış ameliyathane kapısına bakıyordum kısa bi zaman önce hemşire gelmiş Yağız'ın eşyalarını bana vermişti berbat bı hâlde olan çantası yanımda ekranı hafif zarar görmüş telefonu ellerimdeydi ha bide elinden asla çıkarmadığı tokamı bile hemşire Yağız'ın elinden çıkarıp bana getirmişti...
Yağız'ın annesi ağlıyor babası ise onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Annem babam abimler ise yoldaydı hepsine Rüzgar abim haber vermişti.
Ameliyathane kapısının açılmasıyla hemen ayağa kalktım.
Allah'ım lütfen ya rabbim güzel şeyler duymaya ihtiyacım var...
''Ya-Yağız nasıl? diye sordum doktora.
"Ameliyatı oldukça zor geçti kalbi bir kez durdu ve başına aldığı darbeler sonucu şu an uyutulması gerekiyor üç gün sonra onu uyandıracaz kalıcı bi hasarın olup olmadığını öğrenmek için. Bacağında ise ciddi derecede ezilme var açıkçası bu onu maalesef sosyal hayatında etkileyecek dereceden topla olan aktiviteleri yaparken sıkıntı çıkacak açıkçası futbol basketbol gibi aktiviteleri yapmaması lazım. Şu anlık başka bir şey yok yoğun bakımdan izleyebilirsiniz geçmiş olsun." deyip gitmesiyle abime baktım.
Kalbi durmuş üç gün yoğun bakımda kalacak bir daha futbol oynayamayacak ne demekti¿
Abime baktım o-olmaz olamazdı futbol Yağız'ın hayaliydi e-eğer duyarsa büyük bi yıkıma uğrayacaktı. Bu yılın sonunda babasıyla konuşmayı düşünüyordu bu hobisini mesleğe dökmek istiyordu...
"A-abi." dedim ağlayarak.
"Şttt şttt tamam güzelim tamam sakin ol ben biliyorum zor ama lütfen güçlü ol Yağız şu an hissediyor lütfen güçlü ol sen benim yaşadığımı yaşamayacaksın sana söz veriyorum yaşamayacaksın Yağız yaşayacak yaşıyorda birazcık sabır az sabır be güzelim." deyip saçlarımı okşuyordu. Olduğum yere tekrardan çöküp sırtımı duvara yaslayarak bacaklarımı kendime doğru çektim.
Yağız yaşıyordu buna sevin Deniz...
&
Saat gece on olmuştu annemler abimler Yağız'ın ailesi tek kalmıştık Yamanlar vs hepsi gitmişti. Yağız'ı yoğun bakımına almışlardı sadece camdan onu izleyebiliyordum ve bu camın önünde tuvalete gitme haricinden bir kere bile ayrılamamıştım babamlar ne kadar zorlasalarda yemek yememiştim. Yağız burada acı çekerken nasıl yiyebilirdim ki? Elimi cama koymuş Yağız'a bakıyordum ayağını sarmışlardı vücudunda ise bilmediğim kablolar vardı yüzünde ise çizikler vardır. Ama iyi olacaktı iyi olmalıydı benim için ailesi için...
Omzuma konan koca elle arkama döndüm, babamdı.
"Güzelim geç oldu hadi eve gidelim yarın sabah yine geliriz." demesiyle başımı iki yana salladım Yağız'ı bu şekilde bırakamazdım ki...
"Ba-baba lütfen burada kalayım tek bırakamam ki onu aklım burada kalır."
"Deniz Yağız'ın annesi babası ve de doktorlar burada zaten tek değil ki."
"Yinede bende kalayım hisseder o öyle daha çabuk kendine gelir lütfen." dememle yanımıza Rüzgar abim gelmişti. Babam ona durumu anlatınca abim konuştu.
"Tamam baba bir şey olmaz biz Deniz ile burada kalırız." demesiyle içimdeki buruk sevinçle ona baktım. Biliyordu her an son kez görebilecekmişsin hissini biliyordu.
"Rüzgar."
"Baba ben kalacam zaten onunla bir sıkıntı yok yarın ona kıyafet getirin ama."
"Peki ona da peki bari yemek yesin ama kahvaltıdan beri hiç bir şey yememiş." demesiyle başımı sallayıp sıkıca babama sarıldım.
Kulağıma 'Seni bırakmayacak prensesim sakın üzülme.' demesiyle geri çekilip başımı salladım. Daha sonra annemle ve abilerimle vedalaştıktan sonra gitmişlerdi.
Rüzgar abim bana yemek sipariş ederken bende cebimden Yağız'ın telefonunu çıkarıp şifreyi açtım. Benim doğum tarihimdi, gün ve ay şeklinde.
Fotoğraflara girmemle karşıma bir sürü video çıkmıştı hepsi benim videomdu tabi bazılarında o da vardı teker teker açıp izledim hangi ara bu kadar şeyi çekmişti?!?
İlk karşımda dünkü konserde ettiğimiz dans videoları çıkmıştı.
Dün rüya gibi bugün ise kabus gibiydi...
Diğer videoda ise ben Yağız'ın bacağına uzanmış uyurken Yağız'ın saçlarımı okşadığı videoydu.
Bir diğeri zorla AVM'de bana civciv tulumu giydirmişti ben trip atıp üstümdeki civciv tulumuyla söylenirken beni çekmişti. Güldüm gözümdeki yaşa inat güldüm biz birlikte mutluyduk.
Yağız olmazsa ben yaşayamazdım ki, bende ölüdürdüm...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçenek
قصص عامةGerçek aile. Hayatın kendisi mi oyundu ya da biz insanlar mı oyun oynuyorduk? Sanki bir oyunun içine mahkum edilmiştim ve tek bir seçenek vardı istesemde istemesemde o seçeneği seçmek zorundaydım çünkü başka bir yolu yoktu. Bizler geleceğimiz için p...
