Yazarcığınızın Anlatımıyla öhöm öhöm
Duru Hanım ve Poyraz kendi aralarında içeride sohbet ederken Doruk ve Berk dışarıya çıkmışlardı Kenan Bey ise işe gitmişti.
"Poyraz"
"Efendim annem"
"Rüzgar ve Deniz'in neyi var ne oldu"
"Endişelenme anne bir şey yok Rüzgar olanları Denize anlattı o kadar büyük ihtimalle şimdi birlikteler"
Duru Hanım ne kadar belli etmek istemesede aklı sürekli Deniz ve Rüzgardaydı. Bilirsiniz ilk çocuklar her zaman annelerinin gözünde hep farklıdır. Rüzgar çok acı çekmişti tek başına atlatmaya çalışmıştı başarılı olmuş muydu? Tam anlamıyla olamasada olmuştu. Ama hâlâ acı çekiyordu pişmanlıkları vardı, şu hayatta kimin pişmanlığı yok ki?
"Poyraz aradan 2 saat geçti gidip baksak mı?"
"Tamam anne gel çıkalım"
Son kata geldiklerinde siyah kapının önünde durmuşlardı ikiside cesaret edip kapıyı açmıyorlardı çünkü kapının arkasında ne olduğunu görmeye cesaret edemiyorlardı.
"Anne ilk önce sakin ol tamam mı"
"Tamam"
Poyraz kapıyı açtığında asla düşünemediği bir olayla karşılaşmıştı. Abisi ve kardeşi bir birine sıkı sıkı sarılarak uyuyorlardı.
Poyraz buruk bi tebessüm ve kıskançlıkla izlerken, Duru Hanım ağlayarak izliyordu. Duru Hanım ağlayarak konuştuğunda Poyraz bakışlarını çevirmeden cevap vermişti.
"Ço-çok güzeller değil mi"
"Ben olsam daha güzel olabilirdi anne"
"Sende ona sarılarak uyuyorsun bilmiyorum sanma"
"Anneeee"
Duru Hanım oğluna dönüp sıkı sıkı sarıldığında Poyraz annesinin saçlarına öpücükler konduruyordu. Duru Hanım'ın 4 oğlu vardı ve bu dördünün de ilk aşkı anneleriydi.
"Abiiii abiii kalk hadi"
"Hı"
"Abi kalksana"
"Yürü git Poyraz rahat bırak beni''
Poyraz "Denizi bırakırsan bırakacam" dediğinde Rüzgar denize daha sıkı sarılıp kendine çekmişti. En son ne zaman bu kadar huzurlu uyudu ki? Kendisi bile hatırlamıyordu. Olanlardan sonra uyku problemlemi yaşamıştı. Uyumak için ilaç kullanmaya başlamıştı ama onlarda fayda etmemişti.
"Annecim hadi kalkın baban gelir birazdan yemek yiyecez. Deniiiiz hadi kızım kalk."
Deniz "Anneme şu anda çok rahatım lütfen daha sonra deneyiniz" deyip Rüzgara daha çok sarıldığında Rüzgar tamamen uyanmış kardeşinin saçlarına öpücük konduruyordu.
"Abicim hadi kalk bakalım"
"Poyraz rahat bırak kızı"
"Abi nasıl bırak nasıl sarmışsın öyle boğulur o"
"Kıskanma"
Poyraz "Deniz hadi bücürük cadı kalk bakalım" dediğinde Deniz gözlerini tamamen açmış, Poyrazın üstüne atlayacakken rüzgarın sıkı kollarından hareket edememişti.
"Rüzgar bıraksana beni şu çakma seri katil bakışlı bukalemunu dövmem lazım"
"Küçüğüm bence sen o güzel ellerini o seri katil bukalemun için yorma"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçenek
Fiksi UmumGerçek aile. Hayatın kendisi mi oyundu ya da biz insanlar mı oyun oynuyorduk? Sanki bir oyunun içine mahkum edilmiştim ve tek bir seçenek vardı istesemde istemesemde o seçeneği seçmek zorundaydım çünkü başka bir yolu yoktu. Bizler geleceğimiz için p...
