Sabah ne kadar kalkmak istemesemde annemin zoruyla kalkmıştım kahvaltıyada inmek istemiyordum Poyrazın yüzünü zerre kadar görmek istemiyorum. Üstümü değiştirdikten sonra yemek odasına indim.
Babam annem Berk ve Doruk günaydın deyince bende onlara karşılık vermiştim. Herkes yemeğe başlarken ben tabağımla oynuyordum hiç yiyecek takatim yoktu.
"Kızım bir şey mi oldu neden yemiyorsun"
"Canım istemiyor baba bir şeyim yok ben içerdeyim" dedikten sonra masadan kalkmıştım. Salonda oturup televizyon izlerken diğerleride yemeklerini bitirmiş olacaklarki yanıma gelmişlerdi. Annem yanağımdan öptükten sonra konuşmaya başladı. "Kızım ben ve baban bugün yola çıkacaz bi toplantı var ve şehir dışında olacak ama yarın dönecez yarın olmasa bile mutlaka diğer gün burada oluruz. Sen iyisin değil mi?"
"İyiyim annecim merak etme sen keyfinize bakın"
"Tamam kızım bir şey olursa mutlaka beni ara bavullar zaten arabada şimdi yola çıksak iyi olur" dediğinde hepimizle vedalaşmışlardı. Doruk ve Berkte işleri olduklarını söyleyerek evden çıktıklarında ben ve Poyraz tek kalmıştık.
Ben uzun koltukta uzanırken o da karşı koltukta uzanıp gözlerini kapatmıştı.
Benimde uykum gelirken tekrar gözlerimi kapatmıştım. Ne kadar uyudum bilmiyorum ama gözlerimi kapı sesine açmıştım Poyraz'a baktığımda onunda uyanmak üzere olduğunu anlamıştım. Yerimden kalkıp kapıyı açtığımda karşımda yirmili yaşlarda çok yakışıklı koca bi adam gördüm.
"Buyrun" dediğimde cevap vermeyip içeriye geçmişti.
"Heyyy böyle giremezsiniz kimsiniz dedim size. MAL MISIN ABİCİM CEVAP VERSENE BE!" diye bağırdığımda Poyraz da uyanmıştı.
Poyraz'a baktığımda bana yine kaşları çatık bakıyordu ama o adama baktığında gözleri parlıyor gülüyordu bana bir kere bile öyle bakıp gülmemişti.
Poyraz ve o adam yani bir birine sarılırken ben ayakta onları izliyordum.
Babamın anlattığı Rüzgar bu olmamalıydı dikkat edince babama ve Poyraz'a çok benziyordu. Ama babam anlatırken Rüzgarın bana değer verdiğini söylemişti ama Rüzgar suratıma bile bakmamıştı.
Poyraz'ın "Abi sen odana çık üstünü değiştir bende bize kahve yapayım" demesiyle düşüncelerimden ayrılmıştım.
Rüzgar ise "Tamam aslanım yalnız artık ben sade içiyorum" demişti.
Poyraz "Tamam abi'' deyip mutfağa giderken Rüzgarda bana kısa bir bakış atıp merdivenlere doğru ilerlemişti.
Telefonum çalınca arayana baktım bizimkiler yine grup araması yapıyordu.
_Allo
E_ Bebeğim nasılsın
_İyiyim bacımsu sen
E_ İyi bende
A_ Bebeğim Can olanları anlattı iyi misin
_ Hıhı
C_ Deniz doğuruyu söyle eve giderken bir şey dedi mi
_Evet ama merak etmeyin bir şey yok
O_ Ne dedi
_ Biraz kızdı 3 gün boyunca dışarıya çıkamayacam
F_ Anlaşılan biraz değil baya kızmış
A_ Denizim üzülme az kaldı zaten ünide beraber olacaz
_ Umarım aleynam umarım
C_ Sen ne yapıyorsun şimdi peki
_Gördüğün üzere salonda uzanıyorum bide şimdi en büyük abi rüzgar geldi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçenek
General FictionGerçek aile. Hayatın kendisi mi oyundu ya da biz insanlar mı oyun oynuyorduk? Sanki bir oyunun içine mahkum edilmiştim ve tek bir seçenek vardı istesemde istemesemde o seçeneği seçmek zorundaydım çünkü başka bir yolu yoktu. Bizler geleceğimiz için p...
