Berk'in odama gelip "Güzelim hadi yemek yiyecez" demesiyle yatağımdan kalkmıştım ki beni taşımıştı.
"İndir beni asansöre binecem"
"Asansöre binmeyi sevmiyorsun ben seni böyle indiririm. Özür dilerim Deniz"
"Özür diledin diye benim acılarım yok olmayacak, döktüğüm göz yaşlarım geri gelmeyecek ya da eski mutluluğuma kavuşamayacam"
"Mutsuz musun gitmek mi istiyorsun"
"Annem olmasaydı tek bir saniye bile burada durmazdım" dediğimde ikimizde sessizleşmiştik.
Yemek odasına geldiğimizde beni sandalyeye oturup Rüzgar'a dönmüştü.
''Ben tokum bir şey olursa odamadayım"
R "Neyin var bir şey olduğu belli"
"Bir şey yok abi merak etme"
Berk odadan çıktığında Poyraz'da arkasında çıkmıştı.
Rüzgar ve Doruk yemeğe başlayınca bende başlamıştım. İkisinin gözü bende olsada onlara bakmamaya çalışıyordum.
Rüzgar "Küçüğüm niye et yemiyorsun" dediğinde omuz silkmişti.
Benim yerime ise Doruk cevap vermişti "Deniz pek et sevmiyor abi" dediğinde başımı ona çevirmiştim çünkü bunu bildiğine gerçekten mutlu olmuştum.
R "Küçük olduğundan belli zaten"
"Ben küçük değilim sen fazla büyüksün ayrıca babamın uzun boy geni sana geçtiyse yapabileceğim bir şey yok'' dediğimde tebessüm ederek bana bakmıştı ben şok ben iptal ilk defa Rüzgarı bana karşı böyle gördüm. Ona uzun süre baktığımı fark edince başımı çevirmiş tabağımı almıştım.
Doruk ve Rüzgar bana bakarken onları takmayıp tabağımı mutfağa götürdüm.
"Nereye" Doruk'un sesiyle ona dönüp "odama" diye cevap verdim.
Beni taşıdığında itiraz etmemiştim çünkü indirmeyeceğini biliyordum odama geldiğimizde benimle birlik o da yanıma uzanmıştı.
"Uzanmak istiyorsan odana gidebilirsin Doruk"
"Seninle uzanmayı özledim" dediğinde cevap vermemiştim bende özlemiştim çünkü.
"Biliyorum bana sinirlisin ama sende beni anla Deniz. Babamın öyle bir yaptığını duyduğumda şok olmuştum sana söylersem her şey daha kötü olurdu seni bulmuşken kaybedemezdik."
"Sorun kaybedip kaybetmemek değil Doruk. Sorun bu konuyu benden saklaman susman ben zaten sizinle yaşamak zorundayım ama ben o kadar çok acı çekerken susman"
"Haklısın Deniz ama düşünemedim affet şu en yakışıklı en tatlı en mütüşükmel abini"
"Ne zaman affedeceğim bana kalmış ayrıca sende benim gibi sarışın olduğun için yakışıklısın ama yani diğerleride çok yakışıklı"
"Seni seviyorum denizim"
"Hadi tamam tamam çık odamdan uyuyacam ben" dediğimde başıma öpücük kondurup odamdan çıkmıştı.
Saat gece 4'e geliyordu ve ben hâlâ uyuyamamıştım gözlerim ne kadar kapalı olsada uykuya dalamamıştım. Koridordan gelen sesle yatağımda teprenmeyi bırakmıştım. Ben akımda en kötü senaryoyu kurarken odamın kapısı açılmış içeriye birisi girmişti.
Ayy Allah'ım lütfen beni koru, söz bir daha kopya şeysi yapmayacam, her zamankinden daha az karakola düşüncem amin.
Ben korkudan kendimi kasarken yatağın yan tarafı çökülmüş yanıma biri uzanmıştı.
Beni sarıp kendine doğru çektiğinde onu koklamaya başlamıştıp tabikide saçmalamayın köpek değilim sadecem kim olduğunu çözeceğim. Evet kokusundan anladığım kadarıyla kendisi Poyrazmış pis seri katilli bukalemun yani.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçenek
General FictionGerçek aile. Hayatın kendisi mi oyundu ya da biz insanlar mı oyun oynuyorduk? Sanki bir oyunun içine mahkum edilmiştim ve tek bir seçenek vardı istesemde istemesemde o seçeneği seçmek zorundaydım çünkü başka bir yolu yoktu. Bizler geleceğimiz için p...
