"Abiiii"
"Efendim cadı"
"Çok sıkıldım"
"Ne yapayım Deniz"
"Ya bi git ya sen anca çalış ben gideyorum"
"Nereye bak başını belaya sokma"
"En sevdiğim abilerimin yanına"
''Deniz beni sinirlendirme abicim tamam mı gülüm en sevdiğin abin benim"
"Yooo benimle ilgilenmeyen birini nasıl sevebilirim ki" dediğimede tabletini bırakıp yanıma gelip sıkıca sarılmıştı. O saçlarım okşarken ben gözlerimi kapatmış onu kokluyordum. Sapık değilim yanlış anlamayın arkadaşlar a-aaa.
"Bitanem sadece son zamanlarda çok yoğun oluyorum burada da olduğumuz için böyle halletmek zorunda kalıyorum."
"Tamam haklısın ama dinlenmek seninde hakkın"
"Merak etme güzelim dinlenirim ben, ne yapalım şimdi"
"Bilmem annemler desem gelecek misafirler için bir şeyler hazırlıyorlar, diğerleri dışarıda, sende yorgunsun gözlerin kızarmış istersen uyuyalım, akşam uzun olacak zaten biraz dinlendirsin."
"Çok güzel olur güzelim" dediğinde abimle bir üst kata çıkıp Rüzgar abimle ona ayrılan odaya gelmiştik. İkimizde yatağa uzandığımızda abimin saçlarıyla oynamaya başladığımda kendiside bana sarılıp gözlerini kapatmıştı.
Eskiden korktuğum kollarda şimdi huzur buluyor, kendimi güvende hissediyordum. Eskiden öfkeyle baktığı gözlerde şimdi şefkati görüyordum. Bu-bu çok güzel bir duyguydu abin tarafından sevilip güvende hissedilmek tarif edilemeyecek kadar güzel ve özel bir duyguydu...
Göz kapaklarımın ağırlaşmasıyla gözlerimi kapattım.
&&&&&&&&&&
Rüzgar abimin Poyraz abime seslenmesiyle uyanmıştım ama gözlerimi açacak halim yoktu hâlâ çok uykumu var.
"Poyraaaaz Poyraz Poyraz sana sesleniyorum uyan"
"Ne oldu abi ne istiyorsun"
"Kalksana uyuyacam"
Abi diğer yatağa geçsene görmüyor musun uyuyorum"
"Rahat değil uyuyamadım kalksan ölecek misin oğlum"
"Tamam abi tamam dur Deniz'imide alayım sen rahat rahat uyu"
"Poyraz düzgün konuş nereden Deniz'in oluyor zaten küçüğüm olmadığı için uyuyamadım. Allah bilir kaç saattir böyle uyuyorsunuz düşündükçe sinirleniyorum''
"O benim Deniz'im ayrıca çok rahat uyuduk bi görsen ne güzel saçlarımla oynadı."
"Poyraz çık git odadan bir daha gelme yoksa elimden kimse seni alamaz"
En son duyduğum şey ise Poyraz abimin "He abi he" deyip odadan çıkmasıydı. Rüzgar abim sabır dileyip yanıma uzandığında istemsizce tebessüm etmiştim.
Saçlarımla oynadıktan sonra "Küçüğüm benim küçüğüm" diye kendi kendinde söyledikten sonra köprücük kemiğime boynuma art arda öpücük kondurduktan sonra geri çekilip sarılmıştı. Aga be bu adamı üzen hayat kim bilir bana neler yapmaz. Bana göre bu ailemde en duygusal Rüzgar daha sonra Doruktu. Ama Rüzgar'ın kırık bi kalbi vardı boşluktu o boşluğu benimle doldurup hayata tutunmaya çalışıyordu. Yatağın kenarında olan kolumla Rüzgarı sarmış ona doğru dönmüştüm. Omuzuma minik bir buse kondurduğunda tebessüm edip kendimi tekrar uykuya bıraktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçenek
Ficção GeralGerçek aile. Hayatın kendisi mi oyundu ya da biz insanlar mı oyun oynuyorduk? Sanki bir oyunun içine mahkum edilmiştim ve tek bir seçenek vardı istesemde istemesemde o seçeneği seçmek zorundaydım çünkü başka bir yolu yoktu. Bizler geleceğimiz için p...
