"Küçüğüm"
Rüzgar abimin bıkmadan bana seslenmesine cevap vermiyordum biraz daha sürünsün canım. İçimden affetmiştim ama sürekli ilgilenip sürünmesi hoşuma gidiyordu yaşasın kötülük.
"Deniz'im"
"Miniğim"
"Meleğim"
"Güzelim"
"Her şeyim"
"Canım" dediğinde yüzümü buruşturup konuşmaya başladım.
"Canım deme çok yapmacık bir kelime" dediğimde gülüp arkamdan sarılmıştı. Kafasını boyun grintime gömdüğünde koltuktan kalkmak için hareket etmiştim tabiki bu Rüzgarın kaslı kolları yüzünden imkansız olmuştu.
"Güzelim ben sana gerçekten güveniyorum sadece başkası seninle karımlı canımlı konuşunca sinirlerim bozuldu. Başkalarının bizim sende gördüğümüz şeyleri görmesinden korktum. Sen-sen çok güzel bir kızsın Deniz, çok yetenekli, zeki, güçlü birisin. İnsanlar sana hayran olabilir ama karşına kötü yanlış kişiler çıkacak diye ödüm kopuyor. O çocuk çok yanlış kişi sende ona kocacım deyince sinirlerim bozuldu. İllah hayatına biri girecek ama sen benim hep küçüğüm olarak kalacaksın, evet sana karşı tutumum yanlıştı ama seni başkasıyla paylaşma düşüncesi beni mahvetti. Beni affeder misin küçüğüm ben sen olmayınca uyuyamıyorum sen olmayınca yarım gibiyim güzelim." Dediğinde biraz sessiz kalmıştım.
"Beni hep sev bana hep güven olur mu abi?" Deyip ona doğru döndüğümde ikimizde bir birimize sarılmıştık. Bir eliyle saçımı diğer eliylede belini okşuyordu her zamanki gibide başını boynuma gömüp öpücükler kondurmaya başlamıştı. O-o çok güzel seviyordu o kadar yumuşak davranıyorduki incitmeye kıyamıyor gibiydi...
"Belki bencilce gelecek ama kimseyi sevme Deniz hayatına birini alma biride seni sevmesin sen hep bize özel ol küçüğüm." Dediğinde aklımdan ilk geçen şeyi söylemiştim
"Seni seviyorum abi"
"Seni seviyorum küçüğüm" dediğinde gözümden bir damla yaş akmıştı bu adam kesinlikle sevilmeyi en çok hak eden kişilerden biriydi.
Geri çekilip yüzümü ellerinin arasına aldıktan sonra "Küçüğüm Poyrazı affetme tamam mı" demişti bu söylediği bende gülme etkisi yaratmıştı.
''Niye öyle diyorsun peşimden ayrılmıyor yazık onada aaa"
"Yok yok değil hadi gidip uyuyalım"
"Ne uyuması abi ya ben bahçeye Poyrazcığımın yanına gidiyorum"deyip koltuktan kalktığımda Rüzgar abimde kendi kendine söyleniyordu.
Bahçeye çıktığımda Poyraz elindeki dosyaları inceliyordu bu adam çok zeki ve işkolik biri buna emin olmuştum.
Arkasına geçip kollarımı boynuna doladığımda başını çevirmiş beni görüncede yerinden kalkıp bana sarılmıştı.
"Cadım"
''Seri katilcim"
"Çok özledim seni bir daha küsme tamam mı"
"Bir daha sende bana öyle davranma tamam mı"
"Asla"
"Seni çok seviyorum abi"
"Bende seni çok seviyorum cadım gidip birlikte uyuyalım mı"
"Aaaaah bıktım ama artık bu uyuma meselesinden aynı şeyi Rüzgar abimde söylüyor"
"Abimide mi affettin"
"Hıhı"
"Keşke affetmeseydin sürünseydi"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçenek
General FictionGerçek aile. Hayatın kendisi mi oyundu ya da biz insanlar mı oyun oynuyorduk? Sanki bir oyunun içine mahkum edilmiştim ve tek bir seçenek vardı istesemde istemesemde o seçeneği seçmek zorundaydım çünkü başka bir yolu yoktu. Bizler geleceğimiz için p...
