Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir!
Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler.
Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin.
Başlangıç tarihi : 18.02.2020
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14.BÖLÜM: "MASUM YARALI"
Evden uzaklaşalı çok olmamıştı. Peşimden dahil gelmemişti. Bana açıklama yapmadı, gitmeme izin verdi. Ben sanmıştım ki, gelir. Yok öyle bir şey der sandım. Bomboş sokakta, durdum. Ellerimi dizlerime koydum, derin derin nefesler aldım.
"İyi koştun." Sesin geldiği yöne doğru baktım. Uraz, kollarını göğsünün altında birleştirmiş bir şekilde duruyordu. Üzerime yürüdü, bende bir kaç adım geri gittim.
"Yaklaşma!" Uraz, dediklerimi pek umursamadı. Tam dibime kadar geldi. Ellerini arkada birleştirip, yüzüm eğildi.
"Yaklaşamaz mıyım?" Aramızda kalan bir kaç adımlık mesafeyi sıfıra indirdi. Nefes nefeseydim.
"Söyle bakayım, yaklaşamaz mıyım?" Dedi, bu sefer senin etkinin altına girmeyeceğim! Bir adım geri gittim.
"Eğer tek bir adım dahil atarsan, bağırırım. Sapık var diye!" Uraz, muzip bir ifade ile yüzüme baktı.
"Bağırmayacağını ikimizde biliyoruz." Tek kaşımı kaldırdım. Ben dışarıdan hiçbir şey yapamayacak birisi gibi mi duruyorum?
"Bu seni zerre ilgilendirmez. Duydun mu beni? Sana, peşimden gelme dedim. Ben sana güvendim duydun mu beni! GÜVENDİM!" Uraz, sabırsızca bir bakış attı.
"Eğer, bana söz hakkı verseydin. Sana, ne olduğunu anlatacaktım." Dedi, yutkundum. Bu kadar rahat davranması hiç normal değildi.
"ANLAT O ZAMAN!" Bir anda yükselen sinir ile bağırdım. Uraz, yine tek tek adım attı. Tam dibimde durduğunda, gözlerim sadece boynundaki dövmede takılı kaldı.
"Bağırma!" Dedi, boynundaki bakışlarımı gözlerine çevirdim. Sinirlice baktım, bazen bu adamın hayalet olduğunu falan olduğunu düşünüyorum. Az önce, evdeydi. Şimdi benim ile beraber burada.
'Kaslarına kuvvet.'
"Anlat." Dedim, Uraz etrafına baktı.
"Burada olmaz. Eve gidelim." Arkasını dönüp, yürümeye başladı. Ben yürümedim, durdum. Benim gelmediğimi anlamış olacak ki durdu.
"Ya burada anlatırsın, yada gelmem." Dedim, bundan sonra son sözü ben söyleyeceğim. Uraz, benim olduğum tarafa döndü.
"Tehdit mi ediyorsun?" Sinsice bir bakış attım.
"Ne anladıysan." Uraz, yine üzerime yürüdü.
"Anlat." Dedim, Uraz etrafına baktı. Sonrasında, kolumdan tuttu. Yavaş bir şekilde tutuyordu.
