ŞEHRİN TOZU | TAMAMLANDI

67.BÖLÜM: "İKİZLERE İSİM"

Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı satır arası yorum yapmayı unutmayalım.❤

Bölüme bir tane emoji bırakabilirsiniz.

Keyifli okumalar.

***

67.BÖLÜM: "İKİZLERE İSİM"

Aralık ayı da bitmişti. Ocak ayı hem soğuk hemde sıcak geçiyordu. Doktorun yanından çıkalı sadece 1 ay geçmişti. Tek duam ikisininde sağlıklı bir şekilde dünyaya gelmesiydi.

"Bade." Uraz'ın sesini duymam ile günlüğümün sayfasını kapattım.

"İçerideyim hayatım." Adım sesleri kısa bir süre sonra durdu ve odaya girdi.

"Kaç gündür evdesin, şu odadan  da çıkmadın. Hadi beraber çıkalım hava alalım." Başımı hayır anlamında salladım.

"Bade benimlede konuşmuyorsun. Gel çıkalım hadi." Ellerimi karnıma koydu ve başımı hayır anlamında salladım.

"İstemiyorum." Dışarı çıktığım da onlara daha da zarar vermek istemiyordum. Doktordan geldiğimizden beri böyle düşünüyorum.

Hislerimin önüne ne yazık ki geçemiyorum.

"Güzelim," Yanıma geldi ve önümde eğilerek dizlerime ellerini koydu.

"Evde tıkılıp kalırsan daha fazla sıkılırsın." Omuz silktim. Gözlerim bir anda doldu ve bakışlarımı karnıma indirdim.

"Canları acıyor mudur?" dedim Uraz tam cevap vereceği esnada gözlerimden yaşlar süzülmeye devam etti.

Doktordan geldiğimizden beridir sanki onlara kötü bir şey olmuş gibi hissediyordum.
Sesim titriyordu. Uraz beni kendisine çekti ve sıkıca sarıldı.

"Kötüyü düşünme." Biz sarılırken Barlas içeriye girdi ve yanıma doğru usul adımlarla geldi.

"Bade abla," Kaç gündür onunla da konuşmuyordum. Bu odanın içinde sadece günlüğüme bir şeyler yazarak geçirdim.

Dış dünyaya kapalı bir kutu hâline geldim.

"Gel canım." Küçük bir şey olduğu için kucağıma aldım. Uraz da bizim karşımıza koltuğu çekti ve oturdu.

"Özür dilerim seninde yanına gelemedim." dedim ve yanağını okşadım.

"Bebeklerin nasıl?" Küçük elini karnıma koydu ve dokundu.

"İyiler." dedim ve tebessüm ettim.

"Sen onlara abilik yapacaksın değil mi?" dedim ağlamaklı çıkan sesimle. Barlas yüzüme öylece bakarken derin bir nefes aldı.

"İki tane çok fazla Bade abla ya." dediğinde şu halimle bile kahkaha attım. Ağlamayı bir kenara bırakarak.

"Kaç tane olmalıydı lan?" dedi Uraz da. Ona gözlerimi belerte belerte baktım küçücük çocukla böyle mi konuşulur?

"1 yeterli." Yine kıkırdadım ve yanağına ufak bir buse kondurdum.

"Bizi bile şöyle öpmedi." Uraz'ın huysuzlanan sesini duyduğumda elimle gel işareti yaptım. Uraz yanağını yaklaştırdı ve uzunca onunda yanağını öptüm.

"Kıskanç." Uraz bana alayla baktı.

"Karımı kıskanırım." Barlas bizim yanımızda çok mutluydu. Gözlerinin içerisi resmen parlıyordu.