Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir!
Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler.
Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin.
Başlangıç tarihi : 18.02.2020
Bölüm başlamadan, küçük yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.
Kırmızı kalplerinizi bu satıra doldurabilirsiniz.
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17.BÖLÜM: "PİŞMANLIĞIN GÜNÜ"
Uraz'ın görmemesi mümkün değildi. Yiğit'in gözleri beni buldu. Ona karşı çok sinirliyim. Bir tarafım bırak Uraz ne yaparsa yapsın. Bir tarafımda, engel ol diyor.
"Uraz!" Yiğit'in olduğu tarafın tam tersine döndürdüm. Kollarından tuttum. Uraz bu yaptığıma şaşkınlık ile baktı.
"Ne yapıyorsun, herkes bize bakıyor." Yiğit, bu tarafa geliyordu. Yürek mi yedi?
"Uraz, hadi gidelim." Yiğit, Uraz'ın tam yanına geldi. Ellerimin arasında olan bedeni kasılmaya başladı.
"LAN!" O kadar sesli bağırmıştı ki, hastaneyi inletti resmen!
"Hiç hoşuna gitmedi galiba, beni görmek." Alaylı bir ifade ile söylemişti. Uraz, beni kenara çekip Yiğit'in boğazına yapıştı.
"Şerefsiz!" Yiğit, deli gibi resmen gülüyordu. Adam birazdan seni öldürecek bu gülüyor.
"Kendi adını niye bana diyorsun, Uraz?" Şu anda sinirden deliye dönen, bir adet Uraz vardı. Ve onu dahadasinirlendirmeye uğraşan, Yiğit.
"Dua et hastanedeyiz." Yiğit'in dibine kadar yaklaştı. Ne dediğini duyamadım. Sonrasında, boğazını bırakıp kolundan tuttu. Bakışlarını bana çevirdi.
"Burada kal!" İkisi hızlı bir şekilde gittiler. İmkânı yok duramam. Peşlerinden hızlıca gittim. Ya öldürürse! Beklerim. Uraz Yiğit'i dışarıya çıkıyordu. Onların adımlarına yetişmek zor oluyordu. Etrafta ki bakışlar Yiğit ve Uraz'a aitti.
Dışarıya çıktığımızda, Uraz halen bırakmadı Yiğit'i. Peşlerinden hızlıca gitmeye çalışıyordum. Sırtımın acısını şu anda düşünecek değilim. Arka tarafa geldiğimizde, Uraz Yiğit'i yere fırlattı. Sonrasında, üzerine çıkıp yumrukları geçirmeye başladı.
"Kendime bir sözüm vardı!" Yiğit, psikopat gibi kahkaha atıyordu. Uraz, sert bir yumruk daha yüzüne geçirdi.
"Seni komalık etmeden, bırakmayacağım!" Yiğit, kahkaha attı sonrasında beni gösterdi.
"Beni komalık edersen, onun hakkında bir gerçeği asla öğrenemezsin." Uraz, durdu. Yakalarından tuttu. Benim hakkımda ne gerçeği öğrenecektik?
