Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir!
Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler.
Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin.
Başlangıç tarihi : 18.02.2020
Bölüme başlamadan, küçük yıldızı parlatmayı unutmayalım.
Satır aralarına 🖤 bıraksanız memnun olurum.
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10.BÖLÜM: "TEK GÜNBİLETİ"
Yerde yaklaşık kaç dakika durduğumu bilmiyorum.Bacaklarım ağrıdığı için kalkmak zorunda kaldım. Ağlamaktan gözlerimin şiştiğine eminim.Ben nasıl yapacağım ki? Zemin ayaklarımdan kayıp gidiyordu sanki. Kâğıdı katlayıp cebime koydum. Onun hayatı için yapmak zorundayım. Kendimi düşünmeyi yine başka bir kenara koydum.
Göz yaşlarımı sildim. Uraz yarın tekrar gelecekti. Geldiği zaman bu işi kökünden bitireceğim.
Tüm gün boyunca evin işlerini yaptım. Temizlik, bulaşık vesaire. Zaman bir türlü geçmiyordu, geçiremiyordum. Akşam olduğunda evin içine karanlık çökmüştü. Odamın olduğu kapının önüne geldim. Kulpunu yavaşça aşağıya indirdim. Çıkan gıcırtılı ses ile yüzümü buruşturdum. İçeriye girdiğimde kapımı açık bıraktım. Yatağıma doğru ağır adımlar ile yürüdüm. Örtüsünü açmadan üzerine uzandım. Yastığı elim ile kavradım sıkıca sıktım. Tuttuğum göz yaşlarımı yastığa bıraktım.Tam karşıya boş bakışlarım ile baktım. Yarın, ona söyleyeceğim sözleri bir kez daha zihnime kazıdım. Sonrasında gözlerimi kapattım.
***
Etrafa usulca bir bakış attım. Uraz, geleceğim demesine rağmen hâla gelmemişti. Tam 3 günüm vardı. 3 gün! Hadi diyelim o kabul etti. İlerisinde ne yapacağım?
Ev nefesimi keser gibi olduğunda, pencereyi açtım. Dün ki koruma oradaydı. Yanındaki adamlar ile konuşuyordu.İçlerine sızmış bir hain! Perdeyi hiddetle çektim. Başımı ellerimin arasına alıp, düşünmeye başladım. Zihnimin kuytu köşelerinde, o sahneler canlanırken gözlerimi ovuşturdum.
Tık! Tık! Tık!
Ellerimi yüzümden çektim. Dış kapının olduğu tarafa baktım. Seri adımlar ile kapının olduğu yere gittim. Normal görünmek için derin bir nefes aldım. Kulpunu tutup, kapıyı açtım. Uraz, gelmişti. İlk kez onu gördüğüme sevinmemiştim.
"Kim o, demeden kapı mı açılır?" Sinirli gözüküyordu. İçeriye girdi, kapıyı ardından kapattı.
"Senin geldiğini düşündüm. O yüzden hemen açtım." Dedim mutlu gözükmeye çalışarak.
"Geçsene." Uraz, yüzüme bakıp salona gitti. Saçlarımı geriye atıp, bende peşinden ilerledim.
"Kahve içer misin?" Dedim, Uraz büyük cüssesini kanepeye bıraktı. Yarattığı etki ile kanepe içe göçtü.
