ŞEHRİN TOZU | TAMAMLANDI

62.BÖLÜM: "İKİ TANE HAYAT"

Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı ve satır arası yorumları doldurmayı unutmayalım <3

Kırmızı kalplerinizi bu satıra bırakabilirsiniz.

Bölüm Şarkıları; Mabel Matiz × Mert Demir- Antidepresan

Tekir-Ağlaya Ağlaya

Dedublüman-Fikrimin İnce Gülü

KEYİFLİ OKUMALAR!

62.BÖLÜM: "İKİ TANE HAYAT"

Bir çocuğu dünyaya getirmek emek ister, güç ister, cesaret ister. Ona bakabilmek için önce kendinden vazgeçmen gerekir. Sen yemeden onu yedirmen, sen içmeden onu içirmen gerekir. Onu her zaman önceliğin yapman gerekir. Yeri geldiğinde adaleti öğretmen gerekir, senin arkana sığınmaması gerektiğini öğretirsin. Bir çocuğun sorumluluğunu almak benlik bir şey miydi? Duyduklarım karşısında büyük bir şok yaşadım. Ben daha kendime bakamazken, 2 tane çocuğa nasıl bakarım? Onlara nasıl iyi bir anne olurum? Ya onları mutlu edemezsem? Onlara masal dünyası kadar pembe bir hayat hemde o pembeliğin içindeki siyahlıkları anlatmalıyım. Hem yalanı, hemde doğruyu bilmeleri gerekir. Ben bunların hepsini nasıl yaparım?

"Tamam, biz düşüneceğiz. Size tekrardan geleceğiz." Dedi, Uraz. Ve bana doğru elini uzattı, bende tuttum, ayağa kalktım ve beraber odadan çıktık. Çıktığımız an Uraz konuştu; "Bebekler alınacak." Demesi ile onun yüzüne donarak bakmam bir oldu. Tek dediği cidden buydu. Hiç düşünmeden, aldırılacak demesiydi.

Peşinden götürüyordu beni ve çok netti. Konuşmak için dudaklarımı araladım fakat hastanede kavga etmemek içinde geri kapattım. Arabasına binip eve gidene dek ikimizinde hiç sesi soluğu çıkmadı. Asıl kavga evde başlayacaktı çünkü ben bebeklerimi aldırmak istemiyorum. Benimde kararımı sorgulaması gerekiyor. Arabadan ilk inen Uraz oldu ondan sonra da ben. Korumalar bizi gördüğün de başlarını önlerine eğdiler fakat Uraz'ın bu hiç umurunda olmadı, hızlı adımlarla eve girdi. 

"BEKLE!" Dedim, kapıyı kapattığım da bana doğru döndü. Ben hızlı davrandığım için sırtımda ağrılar karınca gibi geziyordu. İğne batmalarını hissettim, nefeslerimi hızlı hızlı verdim.

"Benim kararımı sordun mu?" Dedim, Uraz ellerini beline koydu. 

"Sormadım, soralım. Ne yapmamızı bekliyorsun?" Dedi, bu kadar sinirli oluşuna bir anlam veremedim.

"Bebekleri aldırınca ne olacak?" Dedim, o ise sakin kalmaya çalışıyor gibiydi.

"Bir defa kendini düşün sadece bir defa!" Dediğinde, sinirlerime hâkim olamadım. Kendimi düşünüp onları düşünmeyecek miyim? Bu onlara en büyük kötülük olur.

"Düşünmüyorum! Bende böyleyim kendi canım dışında başkalarınınkini de düşünürüm. Senin aksine." Demem ile Uraz'ın daha da sinirlenmesi bir oldu. Fazla mı ileri gittim diye sorguladım kendimi.

"Şu an çok saçma bir nedenden kavga ettiğimizin umarım farkındasındır." Sırtımda ki ağrılar git gide artıyordu ve canım ağzıma geliyor. Kalbim bir kuş gibi hızlı hızlı atıyordu, buda nefes almamı zorlaştırıyor.

"Böyle diyerek kaçamazsın, her şeyde kendi üstünlüğünü koyamazsın! Bu kadar bencil olamazsın ya!" Dedim, Uraz'ın yumruklarını sıktığını gördüm. Ona bencil demem biraz fazla olmuştu fakat sinirliyken ağzımdan bir anda kaçtı.