Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir!
Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler.
Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin.
Başlangıç tarihi : 18.02.2020
Bölüme başlamadan, küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Başlama saatinizi bu satıra bırakabilirsiniz.
Bu bölüme bolca oy ve yorum bekliyorum. <3
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
26.BÖLÜM: "AYRI OLAN KALBİN HAYKIRIŞI"
Uraz'ın dediklerini bir süre sindirmeye çalıştım. Sırtıma değen soğuk rüzgar ile, tüylerim diken diken oldu. Sabah bir başka konuşuyordu, akşam bir başka. Arama mesafe koyacağım. Uraz'dan bir kaç adım geri çekildim.
"Ben bir karar verdim." Alnımı kaşıdım, kendimi hazır hissetmem gerekiyor. Uraz tek kaşını kaldırarak suratıma baktı.
"Ne kararı?" Dedi, yutkundum boğazımda acı bir tad vardı. Sürekli yutkunuyorum fakat bu acı geçmiyor.
"Belki nankör olarak hatırlayacaksın beni," Dedim, Uraz'ın kaşlarını biraz daha çattı. Galiba demek istediğim şeyi anlamıştı.
"Ağzından eveleyip geveleyip durma, söyle." Derin bir nefes aldım. Saçlarım yüzüme geliyordu. Buna inat konuşmaya devam ettim.
"Ben babamın yanında kalmak istiyorum." Tek bir nefeste söyledim. Uraz'ın burnu ve yanakları kızarmıştı.
Kaç saniye öylece suratıma baktı, bilmiyorum.
Sonunda kendine gelmiş olacak ki, dudaklarını araladı.
"İki gündür tanıdığın bir adamın evine mi gideceksin?" Konuşurken dışarıya duman çıkıyordu. Bacaklarım zangır zangır titriyor, beni taşımakta güçlük çekiyordu.
"Zamanla tanıyacağım." Dedim, Uraz dudaklarını birbirine kenetledi.
Kararım kesin ve net.
"Baban ile mutluluklar, Bade." Dedi ve arkasını döndü. Yürümeye başladı. Arkasından öylece baktım.
Kararımdan belki pişman olacağım, denemekten zarar gelmez.
Yanağımdan aşağıya süzülen göz yaşını elimin tersi ile ittim. Uraz ile bir gün yollarımız muhakkak ayrılacaktı. Sadece birazcık erkenden ayrıldık.
Hepsi bu.
Uraz gözden kaybolduğunda, denizin sesini dinledim. Kayalıklara çarpıyordu, ben ise hıçkırıyordum. Bugün bir şekilde idare etmem gerekiyor. Yarın biyolojik babamın evine gidip kararımı söyleyeceğim.
O gerçekten iyi birisi, buna tüm kalbim ile inanıyorum.
Sabahın erken saatlerine kadar sahilde boş boş dolaştım. Güneş doğduktan yaklaşık, 1 saat sonrada yürümeye başladım. Aklıma gelen şey ile telefonumu çıkardım.
