ŞEHRİN TOZU | TAMAMLANDI

61.BÖLÜM: "ÖLÜM VE YAŞAM ARASINDA"

Yıldızımızı parlatmayı unutmayalım!

Bölüm şarkıları; Ölümle Yaşam Arasında

Gökyüzünü Tutamam

Seni Rastgele Sevmedim

61.BÖLÜM: "ÖLÜM VE YAŞAM ARASINDA"

Ölüm ve yaşam arasında olan ince bir çizgi vardır. Biz o çizgiden bir ilerisine gidersek ya ölürüz yada yaşam ile mücadele ederiz. Ben sanırım çizginin tam ortasındayım, ne bir adım ileri gidiyorum nede bir adım geriye gidiyorum. Yalanlar, iftiralar ve o insanlar. İşte bizi bitirenler tam olarak bunlardı.

Zemheri soğuğu yalandanmış, yalandan üşütürmüş. İki yüzlü olurmuş.

Eğer onun dediklerini duymasaydım ve Zemheri şuan bana deseydi de yine inanmazdım. Çünkü Uraz başkasının sevdiğine yaz gözle bakmaz. Zemheri, bizi tanımadan canımızı yakmaya çalıştı ama başaramadı.

Uraz da onu reddedince rezil olmamak için ona iftira attı.

Attığım tokat deprem etkisi yaratırken babam aramıza girdi ve beni geri çekmeye çalıştı. Fakat sinirimden bu kadını öldürebilirdim.

"Ahlaksız!" Sinirden nefesimin bile kesildiğini hissettim. Ellerim ayaklarım buz kesmişti ve ellerim titriyordu.

"Senin kocan ahlaksız asıl!" Babamı bile gözüm görmedi ve kenara ittim. Zemherinin önüne geçerek saçlarına yapıştım.

Benden yaşça büyük birisiydi, saygı duymam gerekliydi. Sakin ol Bade. Sen bu değilsin.

Fakat dayanamadım.

"Eğer o ağzından bir kez daha kocam hakkında bir şey duyarsam," Saçlarına biraz daha asıldım. O an Uraz gelip bizi ayırmaya çalıştı ama hiçbir kuvvet bizi ayıramazdı.

"Bir daha asla unutamayacağın şeyler yaparım sana." Dedim, ve biraz daha asıldım.

"Bade," Uraz, bırakmamı söylüyordu ama ben bırakmadım.

"Senin kocan bana göz koymuş, şuan onu suçlaman gerekirken ben mi?" Dedi, ve sinirlerimi daha da alt üst etti.

"Kendini daha fazla rezil etme!" Dedim ve saçlarını bıraktım.

Babam ile göz göze geldim ve ne kadar üzüldüğünü gördüm. Onun da burada kalıp, beynini yıkamasına izin veremezdim.

"Baba gidiyoruz." Dedim, ve koluna girdim. Gözlerim birde Uraz'a gitti.

O da yanımıza geldiğinde Zemheri'ye baktım, acıyan gözlerle.

Daha fazla söze gerek yoktu o yüzden üçümüz evden çıktık ve Uraz'ın arabasına bindik. Aramızda hiçbir konuşma geçmedi. Babam beni suçlar mıydı? Yoksa ona mı inanırdı?

Başımı cama yasladım ve eve gidene dek sessiz kaldım. İlk önce babamın evine gittik ve onu bıraktık. Arabadan indiğimiz de göz göze geldik ve gözlerimin içine garip bir ifade ile baktı.

Mahcup gibiydi.

O bakışı gördükten sonra gözlerimi kaçırdım ve onun evinden ayrıldık.

Uraz'ın ellerini ellerimde hissedince, ona bakamadım. Bana güven vermek istiyordu ve başarıyor da.

"Asma suratını." Dedi, konuşunca bende ona doğru baktım.