Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir!
Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler.
Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin.
Başlangıç tarihi : 18.02.2020
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Buraya kırmızı kalplerinizi Bade ve Uraz için bırakabilirsiniz. <3
Bir daha ki bölüm vote sayıları yükselmeden gelmeyecek, uzun bir bölüm yazdım lütfen emeğe saygı.
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
57.BÖLÜM: "TENLERİN BİRLEŞMESİ"
Hayat bize türlü oyunlar oynar; biz o oyunları kazanadabiliriz, kaybedebiliriz de. Mutlu olduğumuz bir anda, hayat öyle acı bir oyun oynar ki kendimize gelemeyiz. Ama hiç yalnız bırakmaz anılar. O anılar eninde de sonunda da zihnimizi kemirir, bir fare gibi. Hayatın oyunların da kurnazlık vardır. Bazı kendini kurnaz sanan tilkiler her şeye bir hile katmak ister. İlahi adalet vardır ki, o hileyi yerle yeksan eder. Bazen de kurnazlar kazanır niye mi? Hayatın acı gerçeğini bizlere göstermek için. Uzattığım yardım eli bana tekrardan döndüğünde hayatta ki ilahi adaletin var olduğunu anlamış oldum. Hâlâ iyi insanlar var, kendine güvenen insanlar var. Onlara el uzandığında tutunup, kalkan insanlar var. Aysu da onlardan sadece bir kaçı, belkide biri. Aysu'ya yapılan zorbalığın hiçbir sebebi yoktur. Zorbalığın bir sebebi yoktur. Kötü olarak adlandırdığımız o insanlar bunu eğlence için yaparlar. Ama zorbalığa uğramış insan yada insan toplulukları eninde de sonunda da kendilerine gelirler ve onlara cezalarını verir. Yağmur damlaları yüzümden aşağıya kaydıkça ben resmen titriyordum. İnsanlar nasıl bu kadar kötü olabilir? Bir kadın bir kadına neden bu kadar düşman olabilir? Para mı insanları bu kadar kör etti? Olmaz olsun böyle insanlık, olmaz olsun böyle kalp.
"Evin ne tarafta Bade?" Elim titreye titreye kaldırdım ve gösterdim. Aysu beni kollarının arasına aldı ve ilerlemeye başladık, attığım her bir adımda yer ayağımın altında kayıp gidiyordu. Daha bir kaç adım bile atmamışken karşıdan koşarak gelen Uraz'ı gördüm. Bizi gördüğünde hızlandı ve tam dibimde bitti.
"Ne oluyor burada?" Aysu'nun kollarından çekip aldı ve göğsüne yasladı. Ben ise o korku ile ağzımı açıp tek kelime etmedim.
"Neden bu hâlde!" Onun kolları arasında titriyordum ve böyle tepkiler vermesi çok normaldi. Islak sokak kedisinden farksız değilim.
"Sokakta ki kadınlar para istemişler vermeyince de biraz korkutmuşlar." Uraz'ın bedeninin kasıldığını hissettim ama sinirden kasılıyordu.
"Eyvallah." Dedi, Aysu yanıma gelip elini omzuma koydu.
"Bade korkma ben yanındayım." Dedi, başımı onaylar anlamda salladım. Aysu gittiğinde Uraz daha da sıkı sardı beni. Yağmur damlaları üstümüze yağarken bende ağlamaya başladım. Göz yaşlarım yağmurla karışıp havaya dağılıyordu. İnsanların bu kadar kötü olmasına katlanmıyorum. Yada ben onlar kadar kötü olmadığım için bana garip geliyor.
