Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir!
Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler.
Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin.
Başlangıç tarihi : 18.02.2020
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Kırmızı kalplerinizi bu satıra doldurabilirsiniz.
Aceleyle yazılan bir bölüm, hatalar varsa affola. <3
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
32.BÖLÜM: "DÖNÜM NOKTASI"
Hayat.
Ne kadar değişik değil mi?
Bir saniye sonra başına ne gelecek? Bilmeden yaşıyoruz.
Gözlerimi önce yavaşça açtım. Bedenimde müthiş bir ağrı vardı. Gözlerimi tamamen açtığımda etrafa baktım. Depo gibi bir yerdeydim, ellerimi hareket ettirmek istedim fakat bağlamışlardı.
Boğazımda ki kuruluk sebebiyle dudaklarımı yalamaya başladım. Kendime gelmem gerekiyordu. Burası neresi bilmiyorum bile!
Galiba soru işaretlerimin cevabı çıkacaktı. Demir kapı gıcırtılı bir ses tonu ile açıldı. Saç diplerine kadar her yerim acıyordu.
"Uyanmışsın prenses." Yiğit'in iğneleyici ses tonunu duyduktan sonra güçlü bir şekilde yutkundum. Yavaş adımlar ile içeriye doğru yürüdü, Yiğit sandalyeyi tam karşıma çekti, oturdu. Elinde ki simitten bir ısırık kopardı.
"Aç mısın?" Ellerimi çözmeye çalıştım fakat yapamadım. Yiğit simiti bana doğru uzattı.
"Al, ye." İçimde zerre korku tanesi yoktu.
"İSTEMEZ!" Sesim gerektiğinden fazla çıkmıştı. Yiğit simitten, gözümün içerisine bakarak bir ısırık aldı.
"Böyle hırçın oluyorsun ya, bir kez daha aşık oluyorum." Söylediği cümleler midemi bulandırdı.
"Allah senin belanı versin." Dedim ve kin dolu bir bakış attı.
"Senin gibi bir bela verecekse, daha ne isterim? Güzelim." Sandalyeden kalktı, üzerime eğildi. Mümkünmüş gibi geriye çekilmeye çalıştım.
"Sana sevinerek söylemek isterim ki, beraber çok uzaklara gideceğiz. Söz mutlu olacaksın." Dedi ve psikopatlar gibi kahkaha attı. Şu anda, bu durumun rüya olmasını çok istiyorum. Ondan asla korkmuyorum.
"Sahibin nerede senin?" Dedim kin dolu bir bakış atarak, Yiğit yine üzerime eğildi. Pis nefesi midemi bulandırdı.
"Öldü," Az önce onun yaptığı gibi kahkaha attım. Bu seferde o bana değişik bir bakış attı.
"Kim yaptıysa ellerine sağlık." Yiğit, işaret parmağını kaldırıp yanağıma dokundu. Başımı sağ tarafa çevirdim.
"Çok güzel olduğunu biliyorsun değil mi?" Dokunduğu her yerimi çamaşır suyu ile temizlemek istiyorum.
