Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir!
Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler.
Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin.
Başlangıç tarihi : 18.02.2020
Bölüme başlamadan yıldızı parlatırsanız, çok sevineceğim.
Satır aralarına 🖤 bırakabilirsiniz.
Keyifli okumalar diliyorum💫❤
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7.BÖLÜM: "HER ŞEYDEN UZAK"
Bulmuştu, öldürecek beni. Sallanmaya başladım. Hıçkırıklarımın ardı ardını kesmiyordu. Başımı çıkartmaya dahi korkuyordum. Fakat şu anda korkunun sırası değildi. Masanın altından yavaşça çıktım.
Mutfak, çok kötüydü. Dışarıdaki silah sesleri kesilmişti. Hızlıca dış kapının olduğu yere gittim. Kapıyı hafifçe araladım, bağrışmalarını dinledim.
"Seni dinlene dinlene döveceğim. İnlete inlete, geberteceğim." Bu Uraz'ın sesiydi. Fakat onları göremiyordum.
"Şerefsiz, benden kızımı aldın." Buda babamın sesiydi. Bir saniyeliğine ses kesildi sonrasında acı bir inleme duydum.
Bu babamın sesiydi, aci dolu inlemesi ağaçta asılı dudan kuşları bile yerinden kovalamıştı.
"O BENİM KIZIM, BENİ BIRAK! BIRAK Kİ HAYATIN KURTULSUN!" Kapıdan bir adım dışarıya çıktım. Titreyen bacaklarım beni zor taşıyordu.
"Olmaz öyle, evime kadar it gibi gelmişsin. Benden bir hoş geldin hak ettin." Onları şu anda net bir şekilde görüyorum. Babamın adamlarını bir kaç adam tutuyordu. Babam yere eğilmiş. Uraz, onun başındaydı.
"Bade, kızım." Babam ile göz göze geldik. Uraz'da bana baktı, sinirliydi.
Çünkü çıkma o evden dediği hâlde çıktım.
"Sana çıkma demedim mi ben? Gir içeriye!" Babam, yalvaran bakışlar atıyordu.
