Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir!
Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler.
Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin.
Başlangıç tarihi : 18.02.2020
Bölüme başlamadan, küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Kırmızı kalplerinizi bu satıra doldurabilirsiniz.
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21.BÖLÜM: "UÇURUM GİBİ GÖZLER"
Korku, şu anda yaşadığım şey tam olarak korku. Uraz, yataktan kalkıp perdenin yanına gitti. Bende onun ardından baktım. Çok yakından, ambulans ve itfaiye geçiyordu. Derin bir nefes aldım. Resmen artık diken üstündeyim.
"Kahvaltıyı yaptıktan sonra, karakola gideceğiz." Dedi, sonrasında odadan çıktı. Perdeyi sonuna kadar çekip Kuzey'in yanına oturdum.
"Bizim ile kısa bir süre kaldın ama sevdim seni, Kuzey." Küçük elinin arasına işaret parmağımı aldı.
Üzerimdeki kıyafetlere baktım. Değiştirmeme gerek yok, Kuzey'i kucağıma alıp odadan çıktım. Merdivenleri dikkatli bir şekilde inmeye başladım. Uraz salondaydı, Kuzey ile beraber yanına gittim.
"Ben süt ısıtayım." Yardımcı kadını gördüğümde, bana gülümsedi.
"Birazdan kahvaltı ve süt hazır olur." Dedi ve mutfağa girdi. Ben yanına gitsem de, yardımımı kabul etmeyeceğini bildiğim için Kuzey ve Uraz'ın yanına oturdum. Hizmetli kadın yarım saat içerisinde kahvaltıyı hazırlamıştı. Kuzey'i kucağıma alıp, sütünü içirmeye başladım.
"Abi!" Tuğçe, sevinç içerisinde merdivenlerden indi.
"Sabah şarkısı da geldi." Uraz, sandalyesinde geriye yaslandı.
"Laf mı soktun, abiciğim?" Uraz önce bana sonrada, Tuğçe'ye baktı. Gülmemek için zor duruyor gibiydi
"Hissettin mi?" Dedi, sessizce kıkırdadım. Tuğçe ikimize de sinirli bir bakış attı.
"Neden gülüyorsunuz, komik bir şey mi var?" Gözlerini devirerek, merdivenlerden çıkmaya başladı. Kuzey'in ağzını peçete ile sildim. Uraz'da masadan kalktı.
"Arabadayım, gelirsin." Cevap vermemi beklemeden, gitti. Kuzey yine gülümsüyordu. Ona baktıkça bende gülümsedim.
Masadan Kuzey ile beraber kalkıp, dış kapının olduğu tarafa yürüdüm. Kapıyı açıp dışarıya çıktım. Uraz'ın arabada olduğunu gördüğümde yavaş adımlar ile gittim. Bunu bilerek yaptım.
Kapıyı korumalardan birisi açmıştı, Kuzey'in yüzünü koruyarak arabaya bindim. Kapı kapandığı an Uraz arabayı çalıştırdı. Evden gitgide uzaklaşırken, Kuzey'in yüzünü hafızama kazımak ister gibi baktım.
