Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir!
Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler.
Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin.
Başlangıç tarihi : 18.02.2020
Bölüme başlamadan küçük yıldızı parlatmayı unutmayalım.
Kırmızı kalplerinizi bu satıra alayım.
Keyifli okumalar. <3
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
48.BÖLÜM: "KANDEMİR SÖZÜ"
Aşk ve daha fazlası.
Uraz'ı tanıdıktan sonra hissettiğim şey tam anlamıyla bunlar. İlk tanıştığımızdan bugüne neler yaşadığımızı düşündüm. Sanırım anlatsam film olur. İlk başlarda bir kaç gün kalır giderim dediğim adam ile evleneceğim aklımın ucundan bile geçmezdi.
Babamın evine gitmek istediğimde bir süre ayrı kalışımız, sanırım biz o zaman anladık; birbirimize aşık olduğumuzu. Aramızda bir çekim olduğunu. Uraz'ın bu odun hallerine alışmak bazen zor gelse de onu da böyle kabullenmek gerekiyor.
Parmağımda ki yüzüğe baktım.
Sonrada yüzüğün sahibine, Uraz'a.
Ufuk, Tuğçe'yi bırakmak için ikisi de gitmişlerdi. Uraz ve bende bardan çıkıp sahilin önüne geldik. Ne o konuştu nede ben, sadece oturduk. Deniz dalgalarının sesini dinledik. Uraz bakışlarımı hissetmiş olacak ki başını çevirdi. Yine arabanın ön kaportasında ikimiz oturuyorduk. Onunla vakit geçirmeyi seviyorum, ne kadar sessizliğe bürünse de.
"Bir sorun mu var?" Diye, sonunda sessizliği bozdu. Onun dudaklarından çıkan her cümleyi beynime kazıyorum.
"Hayır yok." Onun mükemmel yüzüne bakarak dedim. Rüzgar hafiften esmeye başlarken saçlarım yüzüme geldi ama bunu umursamadım. Elbisemden dolayı açık kalan bacaklarım rüzgardan nasibini aldı. Uraz'ın adem elması hareket etti. Gözlerim istemsizce oraya kaydı.
"Düğün," Ağzından çıkan cümle ile donup kaldım. Adem elmasında ki bakışlarım gözlerine tırmandı.
Cümlesine devam etmesini istedim ama Uraz devam etmedi öylece yüzüme baktı. Düğün? Acaba erken falan mı yapalım diyecek? Yada başka bir şey.
"Düğün?" Soru sorar gibi bir tonlama ile söyledim.
"Öncesi kına mıdır?" Sorduğu ile gülmek istedim ama kendimi dizginledim. Dudaklarımı birbirine bastırdım ve bir kaç saniye sustum.
"Kınadır." Gülümseyerek cevap verdim.
Uraz ellerini önünde birleştirdi ve bana doğru birazcık yaklaştı. Bu yakınlık ile ilk günler ki gibi heyecanlandım, kalp atış hızımı dizginlemek istedim ama başarılı olamadım.
"Sen evlenmek için pek istekli değil gibisin?" Dediğinde, ilk bir kaç saniye durdum. Düşündüm. Sessiz kaldım, o benden bir cevap bekliyordu ama ben sessiz kaldım.
