Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir!
Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler.
Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin.
Başlangıç tarihi : 18.02.2020
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Buraya kırmızı kalplerinizi Bade ve Uraz için bırakabilirsiniz. <3
Ne kadar çok vote ve yorum gelirse bir daha ki bölüm o kadar erken gelecek.
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
51.BÖLÜM: "SİYAH'A DÜŞEN BEYAZ"
Bazı anlar vardır, asla unutulmaz. Unutmak istersin en derinine işler. Beynimiz bir fotoğraf makinesi gibidir, her şeyi çeker, kaydeder. Ve asla silmez. Ama ben hafızamı silmeliyim, bir daha asla hatırlamamalıyım.
"Yaşıyor! Bade yaşıyor, çekil nefes alsın." Ufuk'un söylediği şey ile umutla ona baktım.
Üç parmağını şah damarının üzerine koydu.
"Ambulansı arayın nabzı hâlâ atıyor." Tuğçe ambulansı ararken ben ağlamaya devam ettim.
Bir umut yaşayacak babam.
Babamdan başka hiçkimseye bakmadım. Ufuk gömleğinin düğmelerini açtı. Kurşun yarası kalbine isabet etmişti, bunu gördüğüm de elim ağzıma gitti. Boğazım yırtılacak gibi oldu ama kendimi dizginledim. Ambulans sadece 10 dakika sonra gelmişti. Babamı oradan kaldırırlarken sadece ve sadece bir saniye Uraz ile göz göze geldim.
Şuan soramam sana Kandemir.
Bunu duymak istemiyorum.
Ufuk, kolumdan tuttu. Bakışlarım hızlıca ona giderken, arabasını gösterdi. "Çabuk!"
Bir tarafım Uraz'ın yanında olmalısın derken, bir tarafım Ufuk ile gitmemi söyledi. Ufuk'un beni çekiştirmesine izin verdim. Arabaya bindiğimiz de Uraz'ı gördüm. Ayaklarının üzerinde durmaya bile mecali yoktu. Bana öylece baktı. Tuğçe onun kolundan tutarken ikisi de bana baktı, bu bakış ile kalbimde bir acı hissettim.
Yine mi onu bıraktım?
Ambulansın arkasından bizde gittik. Aklım hâlâ Uraz daydı. O hâli ile çok kötü gözüküyordu. Ağzımı kapattım ve ağlama seslerimi bastırdım.
"Sakin ol Bade bacım, ağlama." Dedi, ama ben kendimi tutamadım.
Artık o kadar yoruldum ki. Her şeyden, her kesten. "Ben çok yoruldum Ufuk!" Dedim, bir eli sırtımı okşadı.
"Tamam tamam sakinleş." Dedi, camı açtım ve içeriye hava girmesini sağladım.
Bu rüzgâr bir ayrı koktu. Rüzgârın kokusu olabilir miydi? Aynı Uraz gibi koktu.
