Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir!
Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler.
Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin.
Başlangıç tarihi : 18.02.2020
"Bu onun en doğal hakkı değil mi?" Savaş'ın sesini adapte ettikten sonra sinir tüm hücrelerime yayıldı.
"Değil, ona alışmışken gitmesi normal mi? Demek ki istemiyor, belkide rahatsız oluyor." Kum torbasına sertçe vurdum. Eldivensiz olduğum için vurdukça ellerim kızarmıştı.
"Sakinleş," Omzuma elini koydu. Kum torbası ileri gidiyordu tutup başımı yasladım.
"Terk edilmek, zaafın biliyorum. O senin hiçbir şeyin değil. Onu sakın annen yerine koyma." Savaş'ın destek veren cümlesi ile başımı kum torbasından ayırdım.
"Onu bahane ederek kaytarıyorusun fark etmedim değil." Omzuma bir kaç kez vurdu. Moralimi yerine getirmeye çalışıyordu.
"Geç bakalım." Dedim, Savaş karşıma geçti. Ellerini kaldırıp vurmam için işaret etti.
"Sağlam geçir." Kaldırdığı sağ eline sağlam bir yumruk geçirdim. Savaş ile yaklaşık yarım saat boyunca, egzersiz tarzı şeyler yaptık.
Sinirlendiğim zaman bunlar beni rahatlatıyor.
"Çay ısmarlayayım mı, sana?" Savaş'ın sesi ile havlumu boynuma attım.
"Başka zaman, kardeşim." Saçlarım alnıma gelmişti, bunu şu anda umursamadım. Havlu ile ter akan yerlerimi sildim.
"Ben kaçıyorum, delilik yapma sakın." Elini uzattı, tutup omuzlarımı birbirimize çarpıştırdık.
"Senin ki nerelerde?" Dedim, Savaş'ın yüzü aniden düştü.
"Geri gelmeyecek bir yerde sanırım." Omzuna iki kez vurdum, destek verir gibi. Savaş spor salonundan gittiğinde bende çantamı koluma taktım.
Spor salonundan çıktığım an gördüğüm kişi ile kaşlarımı çattım. Ahu arabamın kaportasını yaslanmış bir şekilde duruyordu.
"Hayırdır?" Dedim, zaten nefes nefese kalmıştım. Ahu dibime kadar gelerek omzuma elini koydu.
