Between Us

54

" A- alessandro--"

" Tell me everything, about your condo." Malamig na sambit niya. Agad akong napalunok. Nasabi ko ba lahat ng impormasyon tungkol doon? Bakit parang nag aalala siya?

Nanatili lang akong nakatayo. Siya naman ay nasa lamesa niya at nakatingin saakin.

" Did i just spill them all? I- i mean, nasabi ko ba sayo lahat?" Kinakabahan na sambit ko. Umiling siya at saka tumayo. Kusang umatras ang isa kong paa ng makitang saakin siya didiretso. Umiwas ako ng tingin, at napakagat sa aking labi.

" You passed out after you spill those informations, it's not totally clear, i want you to tell me what's happening." Napakagat ako sa aking labi. Feeling may care naman ang isang ito. Bakit ko pa sasabihin sa kaniya?

Nakatingin lang siya ng mataman sa aking mata. Hindi ko iyon sinasalubong dahil kinakabahan ako sa pwede niyang gawin.

" You don't have to know every single detail though. I'll just report it to the--"

" I am a police officer before, Zacharielle. Tell me everything, i'll help you." Binaba ko ang aking bag sa sofa. Hindi ba kami uupo? Nangangawit na ako.

" I- i'm scared everytime when I am alone at my condo--- there's this  two men, who always watching me and waiting for me to go home." Nasa sahig ako nakatingin. Sumandal ako sa likod ng sofa. Nakaharap naman siya saakin. Kagat ko ang aking labi habang inaalala ang mga nangyayari sa condo ko tuwing uuwi ako ng magisa.

" Sinasaktan ka ba nila? Did they touched you? What?" Umiling ako. Sinalubong ko ang mga mata niya. Agad na nag iwas ako ng tingin.

Biruin mo naman, supermodel lang naman ako, bakit nila ako papatayin? Dapat ay ang presidente ng bansa ang dinudukot nila, anong kinalaman ko?

" Basta hinihintay lang nila akong umuwi, pagtapos non ay mag aabang nalang sila na mag umaga bago sila mawawala. H- hindi ko alam pero nakakatakot ang itsura nila." Naglakad siya palapit sa lamesa niya. Kinuha niya ang kaniyang telepono at saka tumalikod. Sinusundan ko lang siya ng tingin.

" I called the police, they will go to your condo tomorrow. Tell them everything, they'll check the CCTV footages." Tumango ako. Bakit napaka bait naman nito saakin? Iniiwasan nga kita pero sayo pa ako nakahingi ng tulong. Baka hindi na ako tantanan nito.

Binaba niya ang kaniyang telepono sa lamesa niya. Lumapit ito saakin. Kinuha ng kamay niya ang aking mukha. Nagsalubong ang mata naming dalawa.

" T- thank you. Andito lang naman ako para humingi ng sorry, maling numero ang natawagan ko kagabi, I- i feel so embarassed." Takip ko sa aking mukha. Napasabunot pa ako sa sarili kong buhok. Sobrang kahihiyan ang ginawa ko talaga kagabi. Ni hindi sumagi sa isip ko na siya ang matatawagan ko, pwede namang ibang tao nalang.

He chuckled when he saw my face turned red. Ramdam ko din ang init ng aking pisngi. What should i do? Run?

" Why did you drink anyway? It's a public bar. You are a VIP, if people will saw you in there, they might chase you, and then you--"

" Hey, chill. I know it's my fault, you're taking it seriously." Umiwas ako ng tingin at saka tumawa. Agad nagdilim ang paningin niya sa pagtawa ko. Agad akong napatikhim. Shit. Nagalit ko ba?

"  Taking it seriously huh? What if no one answers your phone call? What if it's not me who you accidentally called last night?" Namula ang aking pisngi sa mga sinabi niya. Shit, am i inlove again? Am i inlove again with him? Sa kaniya nanaman ba? O baka naman puppy love nanaman ito?

Give me a sign.

" Don't act as if you are my boyfriend, Mr. Villareal. Okay, i mean it, it's my fault, stop scolding---"

" I'm not scolding you, woman, I am worried." Kinuha ko na ang aking bag. Naghihintay pala ang mga trainees ko. Nag aaksaya ako ng oras. Basta nasabi ko na ang gusto kong sabihin, then it's done. I'm going.

Hinigit niya ang aking palapulsuhan.

" I need to train your models--"

" Umalis na sila. Kanina pa." Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. What does he mean? Nakaalis? E kanina ay andon na sila at naghihintay saakin.

" Bakit mo pinaalis? Saglit lang naman ang usapan natin." He chuckled. He gently grabbed my waist and pull me closer to him. I didn't even complain. I love the way he holds me.

" I want to be with you, atleast just for this day. Can we go outside?" Nag isip ako ng mabuti. What if may makakita saamin? Another issue? Another chismis? What if iba ang maisip ni Alessandro? Pumayag ako dahil nagugustuhan ko na siya? No fucking way.

" The people might think that i am dating you. I don't want you to be involve with my issues, once is enough." Nag igting ang panga niya. Kumalas ako sa kaniyang mga kamay. Hindi ako pwedeng ma attach sa kaniya ng bongga. Baka pati ang pabango niya ay dumikit na saakin. Shit.

" What if i'll date you--"

" You are not allowed, Mr. Villareal. You hurted me once. I- i won't tolerate you this time." Hawak ko na ang aking bag. Handa na akong umalis. Naglakad palapit sa akin si Alessandro at saka niya inangkin ang mga labi ko.

After 3 years. After 3 years of waiting for him. Ngayon nalang ako nakatikim ulit ng halik. Ngayon ko lang ulit naramdaman ang halik niya. Shit.

Hindi sumagot ako sa mga halik niya. Hindi ko alam kung bakit hindi ako sumagot dito. Akala ko ba ay namiss ko ito? Bakit hindi ako sumasagot?

" I'll call your staff to give you the amount needed since i did this." Tumalikod ako sa kaniya. Shit. Hinihingal ako kahit na hindi naman ako sumagot dito. Maging ang buntong hininga ni Alessandro ay rinig ko din.

" J- just stay away from me, i don't need your--"

" Why is it it's so hard for you to realize that I am back, sweetheart? Are you still hurt?" Humarap ako sa kaniya. Ngumisi ako bago sumagot.

" I am. I'm still hurt, Alessandro. Andito parin. Hindi nawawala kasi nanjaan ka parin."