Sokak Lambası

54 - Sokak Lambası

Selaaaammmm.

Nasılsınız?

Geçen hafta buluşamadık. Duyuru olarak da atmıştım zaten aksilikler falan filan yazamadım. Kusuruma bakmayınız.

Multimedyadaki şarkının sokak lambası içinde benim içinde yeri büyük. İsmini o şarkıdan aldı daha ne olsun. Açmanızı söylediğim yerde açarsanız çok güzel olur.

Bölüm hakkında söyleyebileceğim şey ise bu bölüm çok değişik duygular içerisine gireceksiniz haberiniz olsun. Hazır olun.

İyi okumalaarrrr 😚

Çalan zil sesiyle birlikte bir şeyler mırıldanıp diğer tarafıma döndüm. "Sabahın bu saatinde kim geldiyse defolup gidebilir mi?" diye bağırdı yan odadan Mevsim. Sesini üst kattaki komşu bile duymuş olabilirdi. O derece yüksek bir sesle bağırmıştı.

"Açın lan kapıyı!" diye bir ses duydum. Ayazdı galiba. Umursamadım. Uykum şuan daha önemli. "Ayaz defol git" diye bağırdı Mevsim tekrar. "Kapıyı açana kadar elimi zilden çekmeyeceğim" dedi Ayaz ve sonra uzun süren bir zil sesi duyuldu. Valla ben bu seste de uyuyabiliyordum. Mevsim düşünsündü. "Allahım ne günah işlemiş olabilirim?" diye söylendi Mevsim.

Sonra da kapıyı açtı heralde. Bilmiyorum. Ben yine uykuya dalmakla meşgulüm. Bir ara yan tarafıma bir ağırlık çöktü gibi hissettim. Dönüpte bakmadım. Uykum daha önemli diyorum.

"Yuh. Bu ne ara geldi buraya yattı?" diye bir ses duydum. Kim olduğunu ya da kimden bahsettiğini bilmiyordum. Şuan ses ayırt edemezdim. Uyuyordum. "Rahat bırak kızları. Bırak uyusunlar. Çık odadan" dedi bir başka ses. Kim lan bunlar? Hırsız mıdır nedir. Neyse kimse kim. Param yok zaten ne çalabilir ki?

Lan telefonum!

Hızla gözlerimi açtım. Diğer tarafıma döndüm. He hırsız değillermiş tamam. Yağız ve ayazmış. Yazgıda yanımda yatıyormuş. Tekrar diğer tarafıma dönüp gözlerimi kapattım. Sorun olmadığına göre canım uykum gel kollarıma. "Uyandı tekrar mı uyudu o?" dedi Ayaz. "Ayaz çok odadan çık" dedi Yağız.

"Banane. Bugün büyük gün. Herkes kalkmaz zorunda" dedi Ayaz. "Kes sesini" dedi Yağız.  "Çok mutluyum. O yüzden kalkmalılar. Kalkın lan" dedi Ayaz ve kolumda bir dürtülme hissettim. Umursamadım.

"Kalkmazsanız burda çok kötü şeyler yaşanır" dedi Ayaz. Yine umursamadım. "Kalkmıyor musunuz şimdi?" dedi Ayaz. Yine umursamadım. "İyi siz bilirsiniz" dedi Ayaz. Yine umursamadım. Sonra bir sessizlik oldu. Sessizliğe sevinip uyumaya devam edecektim ki ne oldu tahmin edin.

Ayaz birden şarkı söylemeye başladı. Hadi ama. Bu çocuk niye böyleydi?

"Bir taş attım pencereye tık dedi. Anası çıktı kızım evde yok dedi vay vay. Anası çıktı kızım evde yok dedi vay vay. İnanmazsan gel yukarı bak dedi. Armut dalda kız balkonda sallanır vay vay. Şeker yemiş dudakl-"

"Ayaz kes sesini" diye bağırdı yazgı sinirle. Ben ise o sırada yastıkla kulaklarımı kapatmaya çalışıyordum. "Kalkın lan o zaman. Valla yeni türküye geçerim. Of aman aman hoş dilli. Başında yazması kandilli. Çürüt-"

"Tamam allahın belası kalkıyoruz. Yeterki sus. Kalkıyoruz" dedi Yazgı. Gözlerimi açıp diğer tarafa döndüm. "Uyanana kadar rahat bırakmayacaksın değil mi?" diye sordum. Şirince sırıtıp kafasını sağa sola salladı.

"Umay kankam. Bizim karnımız aç. Bizi doyurur musun?" dedi Ayaz yüzündeki sırıtmayı silmeden. "Eliniz ayağınız yok mu sizin? Siz kendi kendinizi doyuramıyor musunuz?" dedim ters ters. Ayaz omuz silkti. "Sen çok güzel yemek yapıyorsun. Hadi ya" dediğinde Yağız araya girdi. "Umayın bileği sargıda. Yemek yapamaz. Git sen yap" dedi Yağız. "Banane" dedi Ayaz. O sırada yanımda hala uyumaya çalışan yazgıyı gördü.