Sokak Lambası

70 - Final

Arkadaşlar 🥺🥺🥺

Ağlamayacağım ağlamayacağım.

İyi okumalar 🥺🥺

"Aç bakalım ağzını. Hoopp. Aferin prensesime" dedi yağız elindeki yumurtayı kucağındaki Rüya'ya yedirerek. Küçük meleğim annesinin aksine gayet severek yumurta yiyordu. Bir kez daha elindeki ekmeğe yumurta bandıran yağız bu sefer bana uzattı. Burun kıvırdığımda gözlerini devirdi ve kucağımdaki Rüzgara yedirdi. "Al oğlum sen ye. Bakma bu annene. Ağzının tadını bilmiyor" dediğinde gözlerimi kısarak ona baktım. Rüya ile Rüzgar gülmeye başladılar.

"Baba ondan" diyen rüya salatalığı gösteriyordu. Yağız hemen rüyaya salatalık yedirdi. "Sen ne yemek istersin küçük prensim?" dedim rüzgara. "Anne ben doydum" dediğinde peynir uzattım. "Hiçbir şey yemedin. Bak Rüya'ya nasıl da yiyor. Hadi bakalım biraz daha ye" dediğimde oflayıp yedi. "Oflama anneye" dedim hemen.

"Anne Asya kaçıyor!" diyen Arda hemen ablasını yazgıya şikayet etti. "Asya değil! Abla. Abla diyeceksin. Ya baba" dedi asya hemen. "Kızım kardeşin daha küçük. Büyüyünce öğrenir" dedi poyraz. "Off" dedi asya. Bu haline gülen poyraz Asya'yı kucağına alıp yüzüne öpücükler kondurmaya başladı. "Arda. Buraya gel bakayım sen" diyen yazgı da kucağından inip kaçan Arda'nın peşinden koşturdu. Arda ise bunu oyun zannedip kahkahaları eşliğinde annesinden kaçıyordu.

"Dayı" diye seslendi Rüya ayaza. "Dayı değil. Amca" dedi yağız. "Hayır dayısı" dedim hemen. "O zaman yazgı da halası" dedi yağız. "Hayır teyzesi" dedim. "Oldu canım. Hep bana hep bana" evet. Yağız ile ettiğimiz en büyük kavga buydu. Ayaz ile yazgıyı paylaşamamak. Yağıza göre ayaz çocukların amcası, yazgı da halasıydı. Bana göre ayaz dayıları, yazgı da teyzeleriydi. Neden böyle saçma bir şeyden dolayı kavga ettiğimizi anlamıştım. Hiç kavga etmiyorduk çünkü.

Hiç kavga etmemek gerçekten çok güzel bir şey ama insan sıkılıyor ya. Arada tartışmalar olması lazım. Yağız da benim gibi düşünüyordu. Bu yüzden sırf eğlenmek için Yazgı ile Ayazı paylaşamıyorduk. Yoksa gerçekten kavga ettiğimiz falan yoktu. Çocuklar Ayaza ve Yazgıya istediklerini diyebilirlerdi hiç umrumda değildi. Amaç Yağız ile tartışmak. Ayaz ile Yazgıyı bu durumda kullanıyorduk.

"Ben herkese yeterim" dedi Ayaz. "Aşkım dursana!" diyip zelale koşturdu sonra da. Onun elindeki tepsiyi aldı ve masaya koydu. Zelal de şişmiş karnını tutarak sandalyeye oturdu. "Buyur Rüyacık" diyip rüyanın yanına geldi sonra da. "Ekin de yesin" dediğinde ayaz kahkaha atarken Yağız sinirle bir nefes aldı. Bir bilgi daha vereyim. Rüya Ayaz'ın oğlu Ekine aşık oldu. Evet küçük kızımın ilk aşkı Ayaz'ın oğlu. Teşekkürler.

"Yesin tabi dayıcım amcacım. Ekin. Gel aslanım buraya" babasının sesini duyan ekin hemen babasının yanına gitti. "Kardeşim mi geliyor?!" diyip annesine baktı. "Yok oğlum yok" dedi Ayaz. "Yemek ye hadi biraz. Yağız amcan yedirecek sana" diyip ekini yağızın diğer bacağına oturttu. "Rüyaya yedirirken ekine de yedir Yağızcım" dedi sonra da. "Yediririm tabi. Rüya. Kızım sen çok yedin hadi git" dediğinde kahkaha attım. "Hayır baba. Doymadım" dedi sinsiliği aynı annesine çekmiş olan Rüya. Ekin gelmiş hiç kalkar mı ordan?

"Annen yedirsin sana artık o zaman" dedi bu sefer yağız. Tek amacı rüya ile ekini farklı yerlere oturtmaktı. Çünkü şuanda ikisi de bacağında oturuyordu ve Rüya Ekine aşk dolu bakışlar atıyordu. "Abime yediriyor annem" dedi rüya. "Abin doymuştu zaten. Rüzgar doydun dimi oğlum?" oğlumun da sinsiliği bana, zekası da babasına çektiği için yağızın neden kıvrandığını anlamış ve bu durumdan eğlenmeye başlamıştı. Rüzgar yaşına göre oldukça zeki ve olgun bir çocuktu. "Yok baba. Biraz daha yiyeceğim ben. Anne patates verir misin?" dedi rüzgar. Kahkaha attım. "Hemen oğlum" diyip rüzgara patates verdim. Yenildiğini anlayan yağız ofladı ve bir Rüya'ya bir Ekine yemek yedirmeye başladı.