Multimedya; Ayaz
İyi Okumalar 👻
Yağızın yanına gidip koluna dokunduğmda bana döndü. Ona gözlerimle deminki adamın bulunduğu yeri işaret ettim.
"Orada" diye fısıldadım. Kaşlarını çatıp işaret ettiğim yere baktı. Bir kaç saniye gözleriyle etrafı süzdükten sonra tekrar bana döndü. "Kim orada?" diye sordu. Yağızın gözlerinden gözlerimi çekip az önceki adamı gördüğüm yere baktım.
Ama yoktu.
Daha az önce oradaydı. Nasıl olmazdı.
"Ama oradaydı" dedim şaşkınlıkla. "Kim oradaydı?" tekrar yağıza döndüm. "O gün kafede gördüğümüz kızın yanındaki adam" kaşları daha da çatıldı. Az önce gösterdiğim yere tekrar baktı. "Emin misin?" kafamı salladım.
Allahtan diğerleri bizi duymuyordu. Biz onların biraz daha arkalarından ilerliyorduk.
"Evet eminim. Göz göze gelince bakışlarını kaçırdı" kimdi o adam? Tanıdıktı. Ama kimdi? Niye kim olduğu aklıma bir türlü gelmiyordu? Niye kim olduğunu hatırlayamıyordum? Offf.
"Ben bir bakayım" dedikten sonra yanımdan uzaklaştı. İşaret ettiğim yere doğru ilerledi. Bende kafamı önüme çevirip diğerlerine yaklaştım. "Yağız nerede?" diye sordu Ayaz. "Lavaboya gidecekmiş" diye cevap verdim. Kafasını salladı.
1 bilemedin 2 dakika sonra Yağız yanımıza geldi. Benim ise bakışlarım yerdeydi hala. O adamın kim olduğunu hatırlamaya çalışıyordum.
"Yok oralarda bakındım" dedi biraz bana yaklaşarak. Kafamı salladım. Diğerlerinin yine biraz öne geçmesini bekleyip konuşmaya başladım. "Acaba birine mi benzettim? Ama oydu. Eminim. Gözlerini kaçırdı hatta. Ama birine benzetmiş de olabilirim" dedim düşünceli bir şekilde.
Birine mi benzetmiştim acaba? Hayır. Olamazdı. Emindim işte. Oydu.
"Hayır. Sen herkesi birbirine benzetebilirsin ama o adamı benzetmezsin. Çünkü kafanı kurcalıyor. Gördüğün yerde tanırsın onu. Buralarda o adam. Eğer görürsen hemen bana söyle" kafamı salladım. Yağız bile bana benden çok güveniyordu. Bu düşünce bir anlığına sırıtmama neden oldu. Sonra hemen eski halime döndüm.
Sırıtma salak kız.
"Ben bir su alacağım" dedikten sonra büfeye doğru ilerledim. Dilim damağım kurumuştu yahu!
"Su" dedim büfeye gelince büfedeki abiye. Abi kafasını sallayıp hemen yanındaki buzdolabından bir tane su alıp bana uzattı. Ücretini ödedikten sonra bir kaç adım uzaklaşıp su şişesini açtım ve kafama diktim.
O sırada aynı adamı tekrar gördüm. Ağzımdaki su şişesini hızla geri çektim. Boğazıma kaçan suyla öksürürken aynı zamanda çatık kaşlarımla o adama bakıyordum.
Bana gülümseyip göz kırptı ve hızla çıkış kapısına doğru yürüdü. Şişenin ağzını kapatıp peşinden koştum.
Ona yeteri kadar yaklaşıp kolundan tuttum. Hala gülümseyen suratıyla bana baktı.
"Kimsin sen?" diye sordum.
"Yakında tanışacağız merak etme " dedikten sonra kolunu benden kurtarıp yanımdan uzaklaştı.
Yakında tanışacağız da ne demekti? Tanışacak mıydık? Benim bu adamla ne ilgim alakam olabilirdi ki? Kimdi bu adam?
Kafamı kaldırıp etrafa bakındığımda adam yoktu. Fakat bizimkileri bir tane oyuncağın önünde gördüğümde onlara doğru ilerledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sokak Lambası
Teen Fiction"Duvarların var senin. Kimsenin göremediği duvarlar. Evsin sen. Ve o eve kimse girmeyi beceremedi" diyerek ne söylediğini anlattığında hatırlıyorum dercesine kafamı salladım. Noktasından virgülüne hemde. "Ben o eve gitmeyi başardım Umay. Ben o eve...
