Sokak Lambası

31 - Yoruldum

Multimedya; Ayaz

İyi okumalar🍀

Koltukta oturmuş dik dik elimdeki fotoğrafa bakıyordum. Eğer bugün tesadüf eseri bu fotoğrafı görmeseydim babamın benim yanıma geldiğini asla anlamazdım. Tanımamıştım ki onu.

Yağız beni koltuğun üstüne oturtmuş kendiside hemen yanıma oturmuştu. Yağız beni oturttuğundan beri aynı pozisyondaydım. Ne konuşmuştum ne bir yere kımıldamıştım. Gücüm yoktu çünkü. Artık hiçbir şeye gücüm kalmamıştı.

Yağız olayları kısaca özet geçerek anlatmıştı bizimkilere.

Mevsim ve yiğit de hala uyuyordu.

Diğerlerinin benim bir tepki vermememden tırstığını anlamıştım. Çünkü yağız onlara olayı anlattıktan sonra kimsenin ağzını bıçak açmamıştı. Ayaz bile konuşmamıştı.

Herkes benden bir tepki vermemi bekliyordu ben ise ne tepki vereceğimi bilmiyordum. Ne tepki verebilirdim ki? Ya ne yapmalıyım? Hiçbir şey bilmiyorum. Kafam yine dondu. Yine hiçbir düşünce akmıyor.

Odanın duvarları üstüme üstüme gelmeye başlayınca oturduğum yerden kalktım. Hepsinin bakışları üstüme toplandı.

"Nereye?" diye sordu yağız. "Balkona. Biraz hava alacağım" dediğimde kafasını salladı. "Üşürsün üstüne bir şey al" diyen yağızla beraber koltuğun kafasına katlanıp koyulmuş olan şalı alıp balkona girdim.

Balkona girince üstüme şalı taktım ve yere oturup kafamı duvara yasladım. Hava daha kararmamıştı. Saat 5 falandı sanırım. Gözümden bir damla yaş aktı. Neden her şeye ağlıyordum? Neden mutlu olduğum bir gün aramak bu kadar zordu? Neden her şey üst üste geliyordu?

Bende insandım yani. Benimde sabrımın bir sınırı vardı. Benimde bir kalbim vardı. Herkes benim üstüme geliyordu. Hiçbir şey yapmaya ne gücüm ne takatim kalmıştı artık.

Hayatım boyunca nefret ettiğim birinin karşıma çıktığını öğreniyordum şuan ve bir daha karşıma çıkmaması için dua etmekten başka elimden bir şey gelmiyordu.

Birde abim babam seninle görüşmek istiyor demişti değil mi? Çoktan çıkmış ki karşıma. Abim biliyor muydu babamın karşıma çıktığını bilmiyordum ama çıkmıştı işte.

O kız ne alakayı peki? Mezarlıkta yanıma gelmişti. Sonra babamla buluşup ona baba demişti. Bu demek oluyordu ki babamın benim haricimde bir kızı daha vardı. Annemden olmadığına göre yeniden evlenmişti.

Ama kız benden büyük gözüküyordu. Bu annemi aldatmış demek mi? Yani evlendiği kadın ve kızı için annemle beni bırakmış olması muhtemel. Aklıma da şuan bu seçenekten başka bir şey gelmiyordu.

Ya annemle ayrılmalarının nedeni sadece ben değilsem? Ya aldatma olayı da varsa? Ama annem öyle bir şey olsa bana söylerdi. Ama ya ben üzülmeyeyim diye söylemediyse? Offff.

Yoruldum. Çok yoruldum.

Gözlerimi kapattığım sırada bizimkilerin sesi geldi.

Benim hakkımda konuştuklarını duyunca kulak kabarttım.

"Ne yapacağız?" diye sordu ayaz. "Bilmiyorum" dedi yağız. "Bu sessizliği beni ürkütüyor. Sanki fırtına öncesi son sessizlikmiş gibi" üzgünüm yazgı. Artık fırtına çıkarmaya dermanım yok. Her şey o kadar üst üste geliyor ki. Daha birinin acısını unutamadan başkası geliyor.

Yoruldum artık. Bir şey yapmaya ne gücüm ne takatim kaldı. Yorulduktan sonra güçlenmek için dayandığım bir ağacım vardı işte. Annem. Bir ondan güç alıyordum. O da olmasa ne yapardım bilmiyorum.