Sokak Lambası

*Özel Bölüm* Yazgı-Poyraz

Multimedya; Yazgı

Herkese Merhaba. Öncelikle özel bölüm yapmamın sebebi canım istedi. Çünkü niye olmasın. Çünkü özel bölümler kalp ben. Çünkü özel bölümler iyidir falan filan.

Neyse.

İyi Okumalaarrr 

Çantasını koluna takıp son bir kez aynada kendine baktı Yazgı. Bugünü sevdiği adama ayıracaktı. Tüm gününü onunla geçirip sonra da yatağında huzurla uyuyacaktı.

Gülümsedi.

Ayaz da olmayacaktı bugün. Poyraz söz vermişti. Ayaz bugünlerini bozamayacaktı.

O sırada telefonunun titremesiyle telefonunu eline aldı mesajı açıp ekranda gözlerini gezdirdi. Poyraz geldiğini belirten bir mesaj atmıştı.

Ayakkabılarını giyip zelale çıktığını seslendiği sırada karşısına çıkan kuzeniyle sırıttı. "Bakıyorum da yüzünde güller açıyor" dedi zelal sırıtıp. Yazgı kafasını salladı. "Tabi kızım. Uzun zamandır ilk defa beraber bir şeyler yapıyoruz" zelal kaşlarını çattı.

"Benimle buluşacağın zaman bile böyle mutlu olmuyorsun. Püü. Yazıklar olsun" dedi zelal. Yazgı kıkırdadı. "Kıskandın mı cicim?" zelal omuz silkti. "Kıskandım. Kuzenimi çaldı resmen" dedi zelal. Bu söylediğinde ciddi olmadığını ikiside biliyordu.

Zamanında sevgili olmaları için en çok uğraşan isimlerden biriydi zelal. Eniştesini de çok seviyordu.

"Tamam lan uzatma. Gidiyorum ben. Sevgilim beklemesin" dedi yazgı sevgilim lafına baskı yaparak. Zelal gözlerini devirdi. "Defol git artık. Ağaç oldu çocuk. Selam söylemeyi de unutma" dedi ve kapıyı yazgının yüzüne kapattı. Yazgı kafasını sağa sola sallayıp hemen aşağı indi.

Evin önünde onu bekleyen Poyrazın arabasına bindi. Biner binmez uzanıp yanağına bir öpücük kondurdu. Bu öpücükle beraber keyfi yerine gelen Poyraz gülümseyip yazgıya döndü.

"Hoşgeldin" yazgı da gülümsedi. "Hoşbuldum sevgilim. Nereye gideceğiz?" Poyraz suratındaki gülümsemeyle bir şey söylemeden önüne döndü. "Süpriz" yazgı kaşlarını çattı.

"Ya Poyraz. Dünden beri söylemiyorsun zaten. Nereye gideceğiz? Hadi söyle" Poyraz omuz silkti. Yazgının bu yalvaran halleri hoşuna gitmiyor değildi.

"Dünden beri beklemişsin. Biraz daha bekle" yazgı oflayıp arkasına yaslandı. "İyi" dedi yazgı ve kollarını göğsünde birleştirip arkasıma yaslandı. Kendince trip atıyordu. Ama ciddi olmadığını ikisi de biliyordu.

Poyraz gözlerini yoldan ayırmadan bir eliyle uzanıp yazgının burnunu sıktı hafifçe.

"Üzülme üzülme. Birazdan orada olacağız. Çok beğeneceksin" bu duyduğuyla yazgı sırıttı.

"Tamam madem" Poyraz kolunu indirip yazgının dizinin üzerindeki elini tuttu. Yazgı da beklemeden parmaklarıyla Poyrazın elini sıktı.

Çok seviyordu yanında oturan beyefendiyi. Ayaza rağmen çok seviyordu. Onunda kendisini sevdiğini hissediyordu. Poyraz çok güzel hissettiriyordu.

O kadar şanslı buluyordu ki kendisini. İyi ki Poyraz gibi biri vardı hayatında. Poyraz o kadar düşünceliydi ki Yazgı bile bazen şaşırıyordu. Yazgının aklına gelmeyen şeyleri Poyraz Yazgı belki rahatsız olur diye düşünüp sakınıyordu.

Kendi kendine gülümsedi Yazgı. İyi ki vardı.

Poyraz yanında oturan, camdan dışarısını izleyen sevdiğine baktı. Çok şanslıydı o. İyi ki Yazgıyla tanışmıştı. Yazgı her şeye rağmen seviyordu Poyrazı.