Sokak Lambası

13 - İsterdim

Multimedya; Ayaz💃

İyi Okumalar 👻

"Bak okul çıkışı direk Yağızlara gelin tamam mı?"

"Niye bize geliyorlar lan. Hep bizde çekiyorsun. Git biraz kendi evinde çek" diyerek karşı çıktı Yağız. "Yemedik evini. Neyse kanka. O zaman yanınıza kıyafet alın. Bize gideriz direk okul çıkışı. Üstünüzü falan bizde değiştirirsiniz. Tamam mı?" söylediğine kafamı salladım.

"Tamam hadi git artık" son kez el salladıktan sonra evden çıktı. Son olarak Ayaz da evden çıkınca kapıyı kapattım. Mevsimle salona dönüp masanın üzerindekileri topladık. Bulaşıkları makineye dizdikten sonra salona geçip oturduk.

"Yarın hastaneye giderim hastaneden sonra okula gelirim ben" dedim. Mevsim bakışlarını Şananın üzerinden çekerek bana çevirdi. "Tamam. Çocuklara ne söyleyeceğiz?"

"Annesinin yanına uğraması gerekti de" kafasını salladı. "Yatalım artık hadi" dediğinde ayağa kalktım. Odama doğru ilerledim. Odama girince camın önündeki kahve bardağının hala orda olduğunu gördüm. Bardağı yarın alırım düşüncesiyle yatağa atladım. Düşüncelerimi yine bugünkü olanlar doldurdu.

Bir insan neden her şeyini tavana bakarak düşünürdü ki? Neden tavan yani? Offf. Gerçekten saçmalamaya başladım. Sırf bugün olanları düşünmeyi bırakayım diye uğraşıyorum ama olmuyor. En iyisi uyumak. Evet bencede. Uyumalıyım.

Her zaman yatağımda bulunan biricik ayıcığım İhsana sarılıp gözlerimi kapattım.

Sabah alarmımın sesiyle gözlerimi açtım. Yatağımdan kalkıp banyoya gittim ve elimi yüzümü yıkadım. Odama geçip okul üniformalarımı giydim ve mevsimin hazırladığı kahvaltı masasına geçip oturdum. Mevsimle beraber annemin yanına gidince ne söyleyeceğimin provasını yaparak kahvaltımızı yaptık.

Kahvaltımızı yaptıktan sonra sofrayı toplayıp Şananın mama kabına baktıktan sonra evden çıktık. Evden çıkınca aklıma ayazın kıyafet alıp gelin okula demesi geldi. Mevsime söyleyip hemen eve çıktım tekrar. Kapıyı açıp odama girdim.

Dolabımdan siyah askılımla kot şortumu çıkartıp çantamın içine koydum. Evden çıkıp mevsimin koluna girdim ve otobüs durağına doğru ilerledik.

"Dilşah teyzeme çok selam söyle. Bayadır girmiyorum da yanına" dedi üzgün üzgün. "Hayırsızsın çünkü kızım" dediğimde kaşlarını çattı. "Kes lan" gülerek gelen otobüse doğru ittirdim. "Git hadi" otobüs kapıları açıldığında da bindi ve otobüs gitti.

Hastaneye gitmek için benim bir sonraki otobüse binmem gerekiyordu. Durakta boş yer olmadığı için kollarımı göğsümde bağlayıp duvara yaslandım. Bir kaç dakikalık bekleyişten sonra otobüs gelince otobüse bindim. Otobüste boş koltuk görünce hemen oraya ilerledim. Cam kenarı değildi ama ayakta olmaktan daha iyiydi.

Oturup çantamı önüme aldım. Kulaklığımı çıkartıp kafamı geriye doğru yasladım. Kulaklığımı kulaklarıma taktığımda ise anneme ne diyeceğimi düşünmeye başladım.

Mevsimle bunun provasını yapmıştık ama tek bir yanlış sözümde işleri berbat edebilirdim. O yüzden anneme bir şey belli etmeden bu olayı çözmem lazımdı. Eğer abimi görmek istiyorsa gösterecektim. Görmek istemiyorsa da basardım engeli bir daha arayamazdı.

Evet. Her şey bu kadar basitti. Telaş yapmaya gerek yoktu. Sakindim.

Hastanenin oradaki durağa gelince otobüs durdu. Hemen otobüsten indim. Kulağımdaki kulaklıkları çıkarıp telefonumla beraber çantamın içine attım. Hastaneye girip direkt annemin odasına çıkmak üzere merdivenlere yöneldim.